Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 7 juli 2025
't Eerste wat ze ziet, bij heldre maan, is tusschen de bloempotten op 't kozijn, zijn guitaar en zijn schrift met verzen, met haar naam: Käthe. Dan buigt ze zich voorover en ziet naar beneden. En daar, op de steenen, ligt Beppo, plat op den rug; z'n gezicht in 't maanlicht. Hij lag er met bloote borst en bloote voeten.... Nur in seinem Hösele, wie 'n Bettelbub.
De gelukkige nam er een uit het kozijn, stak hem aan boven de gasvlam, en hield hem bij meesters pijp. We genoten van het opkrullen der tabak, van de blauwe rookwolken, en van de manier waarop meester den dop op de pijp zette. Nu trok hij een poosje achter elkaar, dan legde hij de pijp neer, nam de zijden pet van 't hoofd en zei ernstig: »Prions!"
Jonge moeder! wiegeliedjes Hoort gij, wed ik, in 't refrein Van de zomerregendropplen Tegen 't raam en op 't kozijn. "Jo" op 't volgend vol met krassen, En daarin een lorrenboel: Poppen zonder hoofd, wat tollen, Knikkers, prullen zonder doel.
"O, God, wat eischt gij van mij! Ik mag die toestemming niet geven. Mijn hart is verbonden sedert lang; met mijnen kozijn zou ik ongelukkig zijn: ik zou hem nimmer kunnen beminnen. Wierd ik zijne vrouw, mijne ziel zou desniettemin met ongeneeslijke treurnis aan eenen anderen man blijven denken. Het ware een schuldig leven en een schrikkelijk lot!"
Ja,... eerst wou zij niet vluchten... tot Vrijdagmorgen hebben wij in onzen kelder gezeten... dan kwam haar kozijn, de diamantslijper... Was dat haar kozijn, Miranda? Zoo heeft zij toch altijd gezegd, Madame... en dan sprak zij van weg te trekken... en ze zijn er stillekens uitgemuisd... lieten mij alleen... zij was mij te jong.... Een poppeken lag dood op den nest, Miranda.
Ik zocht en vond de lijn, die voor het drogen van den wasch diende, en maakte deze vast aan de groote kram, die in het kozijn van het zoldervenster zat. Ik had mij slechts een voet of tien te laten afzakken om mij op den muur, die ons huis omgaf, te bevinden, en welke muur aan den zijkant van het huis niet verder dan op een meter afstand langs het huis liep.
"Ja," zei Dik, "maar die tralie is er." Piet van Dril, wiens vader smid was, vatte het ijzer aan, en begon er met kracht aan te trekken. "'t IJzertje zit goed vast, hè Piet?" vroeg Dik. "Niet erg!" antwoordde deze. "Ik kan het gemakkelijk heen en weer bewegen. De bout is sterk genoeg, maar het kozijn niet. Dat is al tamelijk vermolmd. Heb-je geen mes?"
Ze zat met 'r elbogen op 't kozijn gestut dikke tranen vielen op 'r omslagdoekie. Voelend dat-ie 't z
Daar is de boerin alleen. Maar als de melk thuis komt, ontwaken in onderscheidene hoeken der boerderij: een cyprische kater, een witte poes, een zwarte en een roodbonte kat uit hun dutje en komen, nog rekkerig en geeuwerig, op de emmers aan, waartegen zij zich op hunne achterpooten verheffen, gelijk geleerde kermishonden om een trom, en zulks, zindelijk als deze dieren zijn, om met hun zindelijke tongen het hun toekomend gedeelte van de melk af te roomen, en daarna hun zoete droomen wederom op te vatten, op de plaat, op een warme stoof, en in 't kozijn van een venster daar de zon op staat.
En gesteund door den agent, tegen de plots uitwaaiende vlammen in, de handen scheurend aan de scherven van het glas, wrong-ie zich over 't kozijn. Bijna struiklend over Dovid, die in z'n hemd voor den drempel lag, draaide-ie woest den sleutel om, ketste de klink uit den haak. De deur plonste open. De agent trok Dovid naar buiten, rukte wat brandende flarden van 't behang. Het was te laat.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek