Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 7 oktober 2025
Geef mij mijn leven der Campagna weder, geef mij mijn onschuldig leven terug, of stort mij hier naar beneden. Met woede sloeg zij de tamboerijn tegen een uitstekenden steenhoek, dat het trommelvel barstte. Toen kwam er eene pooze rust, zij hijgde en wachtte naar adem. Mona, Mona, pas op dat raam! riep Kolb beangst. Met donkeren blik zag zij door het vervallen kozijn omlaag naar den afgrond. Mona!
En daar, beneden het kozijn, lagen Nel en Kee te luisteren. Korten tijd daarna kwam Dina de keuken binnen. Ze liep naar de tafel en.... »O!« schreeuwde ze opeens. En meteen sprong ze wel drie meter achteruit. »Wat is dat? Een muis? Foei, foei!« Het muisje bleef onbeweeglijk zitten. Daardoor werd Dina een beetje moediger. »Kss, kss, kss«, riep ze. Maar het diertje ging niet op de vlucht.
Zei 't iets in 't leven, als je je verkocht an 'n man, an 'n vreemde vent, als dat leven nou toch eenmaal zoo was, als 't je liet dóódgaan op je stoel, terwijl de musschen van 't kozijn naar de daken en van de daken in de lucht vlogen...
Bij het kozijn geleund, starende naar de oosterlucht die ijler werd, herinnerde hij zich wat Walid bedoeld had met den wensch voor zijn geluk, en langen tijd bleef hij staren naar de lucht en de straat, waar de gesloten huizen, ordeloos tusschen boomen verspreid, verschenen uit den vroegen schemer, tot het kraaien van een haan hem stoorde in zijn rust en hij zich bezon, dat Mevena hem niet beminde.
Daar las men geheele verzen in den schrijftrant van den ouden tijd, en boven ieder raam was in het kozijn een gezicht uitgesneden, dat allerlei grimassen maakte. De eene verdieping stak een heel eind buiten de andere uit, en vlak onder het dak was een looden goot met een drakenkop. Het regenwater moest uit den bek komen, maar het liep uit den buik, want er was een lek in de pijp.
Hij keek op naar Vaders geweer, dat aan den wand naast de portretten van de Deensche koningsfamilie hing, en naar de geraniums en fuchsia's, die in 't venster bloeiden. Eindelijk viel zijn oog op een oud kapellennet, dat aan het kozijn hing. Nauwelijks had hij het net in het oog gekregen, of hij trok het naar zich toe, sprong op, en zwaaide het over den kant van de kist.
"Ik heb geweigerd," was het antwoord. "Geweigerd! Zoudt gij de hoop van mijn gansche leven verbrijzelen? O, heb medelijden met mij!" "Ik kende u niet en schrikte terug van een huwelijk met iemand, dien ik nog nooit had gezien. Maar gij, mijnheer, gij, kozijn, gij hebt dus de hand eener onbekende aanvaard?" "Neen, neen.
Hjalmar kon het in zijn slaap hooren; en toen Ole Luk-Oie een raam openschoof, stond het water tot aan het kozijn toe; het was daar buiten een heele zee, maar het prachtigste schip lag dicht bij het huis. «Wil je meezeilen, kleine Hjalmar?» vroeg Ole Luk-Oie. «Dan kun je van nacht naar vreemde landen toe gaan en morgen weer hier zijn!»
Het raam van Rose's kamer stond nu open, want zij hield er van, de welige zomerlucht binnen te voelen stroomen en leefde op in de heerlijke frischheid ervan, maar juist binnen het kozijn stond één klein bouquetje in 't water, dat elken morgen met de grootste zorg verfrischt werd.
Maar hier droomde je soms nog van een geluk, van een iets dat niet te zeggen, niet te bepraten is ... hier hield je vast an een wonder, een teeken van God... hier droomde je van geheimzinnige dingen, als de zon in je kamer scheen en de musschen kruimels van 't kozijn pikten...
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek