Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 29 mei 2025
Zou je wel gelooven, m'nheer Krucker, dat-i al 'n titel heeft van... o, zoo'n langen titel! En... hy is weledelgestreng, wat zeg je daarvan? Wel...e...del...ge...streng, m'nheer Krucker! Is 't niet waar, Pompile? O ja, papa! En hy schryft fameus-mooie brieven! Pompile, je moet m'nheer Krucker eens zoo'n brief van Leon laten zien. Zeker, papa! En, uw zoon de zeeofficier, m'nheer Kopperlith?
Dit won hem den tocht naar de Korte-krulledwarsstraat uit, want op last van de "jonge mevrouw" kwam de meid hem achterna roepen dat dit de britschka van m'nheer Kopperlith was, en die koetsier de Jakob aan wien hy 'n boodschap had. Hy stelde zich met aandoenlyke bescheidenheid voor, als de "nieuwe jongste-bediende" van 't kantoor, en zei wat-i te zeggen had.
Nog iets: hy voelde zich in funktie, en zou er niet afkeerig van geweest zyn, 'n bordjen om z'n hals te hangen, met het opschrift: "deze jongeling wandelt langs 's heeren straten, in dienst van de firma Ouwetyd & Kopperlith" en niet zonder eenige minachting zag-i neer op de velen die geen recht hadden op zoo'n bordje.
En zie ... hy greep minder ver mis, dan de lezer denkt. Al moest dan de heer Kopperlith ootmoedig erkennen dat-i nog altyd onder z'n bankiers geen gekroond hoofd had, toch, toch ... De Paus? Neen, mannetje, niet de Paus. De jongeheer Flodoard ontvangt alle maanden honderd gulden op 't kantoor van een ... van wien, denk je? Ik zal 't je maar zeggen: van 'n ... prins! Niet waar, Dieper!
Oppervlakkig kan het bourgeois voorkomen, dat de begrooting van de familie Kopperlith geen dubbel stel meubels dragen kon. Eilieve, om dat verhuizen was 't juist te doen! De buren en voorbygangers moesten de zolderschuit en de bereddering zien, die hier op de Keizersgracht denzelfden ontzag-inboezemenden dienst deden, als de beeremuts van Holsma's koetsier by de Pietersens.
Bij de beroepskeuze begaan de Pietersens een nieuwen flater, door hem in een beruchte zaak op de Zeedijk te plaatsen: sigarenwinkel en... leesbibliotheek. Het opgaan in een ruimer romanwereld redt Wouter in deze omgeving en dan komt hij op het deftige kantoor van Kopperlith op de Keizersgracht.
Het nieuwe kantoorbediendetje, hoe jong en onbeduidend ook, moest doordrongen worden van 't besef der hoogheid van m'nheer Kopperlith. Hy naderde alzoo sloffend den hoek, waar de hongerige Wouter nog altyd bezig-was zich door 't overschryven van Leon's epistel, bekwaam te maken voor den "handel." En, mannetje, hoe gaat het nu eigenlyk met jou? Met je werk? Schryf je wel netjes?
Hoe drommel kon-i zich veroorloven niet te weten hoe lang Gerrit Sloos reeds in dienst was van Ouwetyd & Kopperlith? De booswicht stamelde vol schuldbesef dat-i 't niet wist. Nou, raad eens! Elk ander zou 'n cyfer genoemd hebben. Wouter was te stipt, te vol geweten, om aan zeker getal jaren de voorkeur te geven boven 'n ander getal. Waarom twintig? Waarom dertig? Waarom meer of minder?
Zou er nu 'n bruikbaar licht over deze zaak opgaan uit die Paardenstraat? Na lang wachten kwam er 'n rytuig aanrollen. De Republikein sprong er uit. De deur van de kroeg werd geopend, en Klaas Verlaan vertoonde zich met z'n vermeende juffer Kopperlith op den dorpel... Femke, ik ben hier! riep Wouter, wild toeschietend, ik ben hier! O God, o God, Femke, ga niet mee met die vreemde mannen!
Hy had weinig of niet geslapen, en verliet z'n bedstee zoodra 't licht werd, drie volle uren alzoo voor-i zich had aantemelden op 't kantoor van de heeren Ouwetyd & Kopperlith.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek