Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 29 mei 2025
Wouter begreep minder van de zaak dan ieder ander, juist omdat hy in den waan verkeerde zooveel meer dan anderen te weten van 't meisje dat daar op tafel stond. Toen-i den... gladgeschuurden duit zag, dien Verlaan in de hand der kroeghoudster gedrukt had, en later 'n dergelyke manoeuvre met den Republikein... Kopperlith? Kopperlith? Op de Keizersgracht? Femke op de Keizersgracht?
Niemand is beter in-staat dit te begrypen dan de lezer, die na al 't vorige wel evenveel moeite hebben zal als Wouter-zelf, om belangtestellen in 't kantoor van de heeren Ouwetyd & Kopperlith.
Men krygt niet elken dag 'n "bloed-eigen" dochter van m'nheer Kopperlith te aanschouwen. Sommigen dan wilden zich aansluiten by 't driemanschap Verlaan, Republikein & Gooremest, om mee-opgenomen te worden in aanspraak op de baten der veelbelovende ruwaardy.
Hy gaf Wouter veel tyd tot meditatie, vooral over den tekst hoe moeielyk het is integaan tot den huize Kopperlith. Of onze expektant-handelsridder behoorlyk gebruik maakte van de zoo gul aangeboden gelegenheid tot ontwikkeling van z'n denkvermogen, is te betwyfelen. Bovendien, hy werd gestoord. Men tikte en op den klank af geoordeeld, eenigszins toornig tegen 'n glasruit van de zykamer.
Wouter liep den aangewezene na, en haalde hem weldra in. De man, die hem niet kende, wees hem stug af. Maar de deftige m'nheer Pompile stond op 'n afstand te wenken en te telegrafeeren, met dit gevolg dat Wouter zich kon beschouwen als formeel voorgesteld aan den mageren besteller met den dikken neus en de slobkousen. Er was inderdaad iets aangekomen voor 't huis Kopperlith.
Het naderschuiven van de bron bedierf 't monopolie waarvan onze groot-ouweluî byzondere liefhebbers waren, omdat het openstellen van konkurrentie zekere inspanning noodzakelyk maakt, die niet kan gevorderd worden van 'n "man met fortuin, zooals m'nheer Kopperlith". Zoo luidde Dieper's plechtig advies.
Pompile draaide heen-en-weer op z'n stoel en verkneuterde zich in de verrukking van z'n Kruckers. Elk zyner blikken scheen te vragen: "welnu, is 't waar of niet, dat papa 'n eigen Buiten heeft?" Om hem te bedanken, maakte een hunner de opmerking "dat lynwaden zoo'n belangryk vak was." Een heel belangryk vak, m'nheer Kopperlith! Zeker, zeker!
Want ik had gaarne eens vernomen hoe Wouter zich in 't vervolg zou te gedragen hebben, wanneer "de jonge-mevrouw" hem door de meid liet binnenroepen? Pompile brak op-eens z'n onderricht af: Daar is papa! Ik zal je voorstellen aan papa. Je moet nu zoo goed wezen heel beleefd te zyn tegen papa. Dag, papa! De eerwaardige gedaante van den ouden heer Kopperlith schoof 't kantoor in.
Voor-i hieromtrent tot 'n onherroepelyk eindbesluit was gekomen, werd hy in één greep met 'n paar anderen de deur uitgeworpen door Klaas Verlaan en den hollandschen Republikein. Wel zeker! Hy was niet beter dan andere stervelingen, en moest dus plaats-maken voor de "bloed-eigen" dochter van m'nheer Kopperlith op de Keizersgracht. De volte op straat was zeer gedund.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek