Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 15 oktober 2025
Intusschen had Cécile Elsje driftig bij den arm genomen en meegetrokken naar het kleedkamertje. Elsje volgde gedwee en hard snikkend. "Je hebt alles, alles bedorven!" knorde Cécile. "Wij hadden je nooit mee moeten laten spelen! En wat moeten wij nu beginnen?" vervolgde ze, zich tot de anderen wendend, "met die erbarmelijk snikkende Lizzie kunnen wij niets uitvoeren."
Nu eens knorde hij als een jichtige fagot, dan weder had hij al het rochelende van een vetten waldhoren, dan weder het door den neus pratende van een intriganten hautbois, of het uitgelatene van een opgewonden trompet, ja zelfs nu en dan iets van het gillende eener hysterische dwarsfluit; zelden maar geleek hij op hetgeen hij waarlijk was, een klephoorn; en eenmaal was het geluid zoo zacht en zoo verfijnd, dat ik, zoo ik niet de rijkgeringde vingers van den virtuoos had zien bewegen, waarlijk zoo gezworen hebben, dat er niets gebeurde.
In den beginne wonnen we haar vriendschap door haar met een stok op den rug te krabbelen, bij welke aangename behandeling zij zich opblies en knorde van voldoening. Maar 't was nooit te zeggen wanneer zij er genoeg van zou krijgen, of op welk tijdstip zij zich in haar waardigheid te kort gedaan zou voelen en diep verongelijkt den tuin inspringen.
"Stil, zeg niets," fluisterde ze en voegde er hardop bij: "Het is niets, ik verzwikte mijn voet even, dat is alles," en ze hinkte naar boven om haar goed om te doen. Hanna knorde, Meta schreide en Jo wist niet wat te doen, tot ze besloot zelf de zaak in handen te nemen.
Om nu te zeggen dat wij slaperig volkje de vermaning niet hard noodig hebben, dat's wat anders; maar dan moest het spiritus zijn en geen lauw water en melk." "Gij moet dominé niet zoo hard vallen, Francis!" zei de generaal, die begreep waarover zij knorde; "de man staat hier al dertig jaar, en door de afgelegenheid van het dorp heeft hij haast geene aanraking met de collega's."
Zij had er zelfs nooit of nimmer aan gedacht, maar om dat Jozef zich zooveel met haar bemoeide en altijd haar liefhebberijen raadde, en altijd graâg deed wat zij ook grâag deed, om dat Jozefs leeftijd in alle geval met de hare zooveel meer gelijk stond dan die van haar vader, om dat Jozef nooit knorde, ja haar zelfs nooit ernstig onderhield, kende zij Jozef eigenlijk beter dan zij en haar vader elkaâr kenden, waren zij ten minste vanzelf schijnbaar vertrouwelijker met mekaâr.
De kleine jongen liet er zich maar al te graag voor vinden, zoo'n ijdeltuit! Zijn moeder knorde er over, maar het kwaad was geschied zoo trotsch als een pauw liep hij rond, als hij zijn mooie pakje aan had. Vandaag haalde de kindermeid 't ook voor den dag, tot groot plezier van Blondkopje. Hij had er al één arm in, toen zijn groote zus binnenkwam.
Toen stond de reiziger in de kariol op, schudde het stof van zijne kleederen, rekte armen en beenen uit, klom niet zonder inspanning, waardoor hij kregelig werd en binnensmonds onaangenaam knorde, uit den bak en sprong op den grond.
"Wat heit ze te denken!" knorde moeder nijdig, "wat heit ze te denken, hè? Denk je dat d'r ooit 'n tweede om d'r komt?" "Mót ik naar Indië gaan als ik 'm neem?" ... "Als je 'm neemt... Dènk-ie daar dan nog over?" "Hij is zoo ... leelik." "Niet waar," zei Riek: "als-ie lacht heit-ie wat 'n mooie tanden." "Al had-ie geen tand in z'n mond, zou-die 'n partij voor je wezen!
"Binne ze nòg op 't dak?" , vroeg ze rillerig. "Hoor maar!" , zei Kobus. Naastan, om den hoek, die belette te kijken, klonken de stemmen, duidelijker nu. "Je doet 't nièt meer," knorde meneer: "zoolang die lamme hond blaft, hou je je stil."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek