Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 15 juni 2025
De Geest slaapt lang, dacht Klaartje: De tijd om zijn drankje in te nemen is reeds verstreken. Zou ik hem wakker maken? Hij ligt zoo gerust. De slaap zal hem wellicht meer versterken dan dit geneesmiddel. Zie, ik mag hem niet wakker maken, hij ligt zoo kalm. Zijn gekreun heeft reeds geheel opgehouden; zijn ademhaling is ook nauwelijks hoorbaar.
"Blaek!... Blaek!..." herhaalde Klaartje, met een uitdrukking van afgrijzen: "liever leed ik het ergste, wat een mensch kan overkomen, dan dat ik aan iemand, die Blaek heette, iets te danken had." "Hoe!" riep Helding: "wat hebben die Heeren u toch gedaan?" "O! spreek er mij niet van," hernam Klaartje: "is niet Lodewijk Blaek de bewerker van mijn ongeluk?
"Ongelukkige! gij hier?" zeide ik, het hoofd schuddende; "maar kom even ter zijde, en laat den Dokter bij de patiënt." De Dokter nam de plaats in, welke Sander ledig liet, en voelde den pols van Klaartje, die nog geen bewijs had gegeven dat zij onze komst bespeurd had en met het gelaat naar het schot gekeerd lag.
Klaartje en Hateling glimlachten. Het pijnlijk oogenblik was voor Gerrit spoedig voorbij en hij genoot een soort van vrede, toen mevrouw Stork op den inval kwam dat hij "zeker wel heel mooi reciteeren kon, en of hij het niet eens doen wilde; 't was nu zoo'n goede gelegenheid". Dit is meer beweerd.
Lang had zij zich goed gehouden; maar nu moest zij eens met blijkbare ironie spreken. "Nu," zei Klaartje, "ik verlang ijselijk om dat wonder van geleerdheid toch eens te zien." "Zieje wel, dat je toch wel verlangt," antwoordde haar tante, die het alweer ten besten opnam. "Daar bloosje alweer. Nu zulje me toch niet weer opstrijden dat je niet bloost, meisje.
Zoo droomde Klaartje nog van aardsch geluk, terwijl de jongeling reeds een voorsmaak van de hemelsche gelukzaligheid had.
Hé Klaartje, waarom heeft dat kindje geen kleertjes aan? het zal koud worden." De vraag der kleine, welke op een portret, dat aan den wand hing, doelde, bracht Klaartje in eenige verwarring, en terwijl zij, even blozende, den blik naar het schilderstuk sloeg, antwoordde zij: "Dat kindje zal niet koud worden, daar behoeft gij niet bang voor te zijn.
Aan de toestemming van Sander viel niet te twijfelen; want het was bij mij zeker, dat hij nog de oude gehechtheid voor zijn voormaligen meester koesterde, en ik maakte mij sterk hem te overtuigen, dat, al bleef Klaartje in 't leven, zij toch voor hem verloren was.
"Wel aan Klaartje," antwoordde Joan: "dat is de mooiste meid uit de buurt, en men zeit dat de pages daar altijd op afgaan." "Aan Klaartje?"
Na dit korte en zacht gevoerde onderhoud, nam Bril de plaats in, welke het meisje zooeven had verlaten; wisselde eenige woorden met den patiënt; voelde hem vervolgens met halfgeslotene oogen ten einde de grootst mogelijke nauwkeurigheid aan te wenden den pols, en zag daarna het angstig wachtende Klaartje met een blijden en zegevierenden blik aan. "De pols slaat geregeld," zeide hij.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek