Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 15 juni 2025
Hoe maken 't toch de fransche schryvers om hun Margots en hun Marions aantekleeden als idealen, en om niet te doen walgen van de Henri's en Ernesten die evenzeer doen denken aan M'sieu Henri en M'sieu Ernest uit den nouveauté-winkel, als onze burgwallen aan vuil water? Göthe was 'n moedig man: Grietje, Klaartje... En ik: in de hartenstraat! Maar ik schryf geen roman, dat 's waar.
De heer notaris had akten genoeg gemaakt in zijn leven, om zijn zoon het doen opmaken der gewenschte huwelijksakte mogelijk te maken, al was het ook dat zijne keuze viel op een meisje, dat behalve haar deugd en haar schoonheid niets ten huwelijk bracht Had Klaartje Donze iets meer? Was Klaartje Donze reeds gehuwd? Hij wist het niet. Maar waarom dacht hij nu weer aan Klaartje Donze?
"En tot een zelfden God bidden," antwoordde Clara, "en door een zelfden troost getroost worden. Wat zoekt gij, vrouw Sijmens?" "Mijn paternoster," zei de oude vrouw. "Ik had het zoo even nog." "Als gij bidt," sprak Klaartje, "laat het zijn in een vast vertrouwen op de macht en de liefde van God. Zulk bidden zal u versterken, vrouw Sijmens, en God zal het verhooren.
Pieter. Ja, myn Heer, met God en met eeren, en ik heb haar ook miserabel lief, ook Klaartje? Ik. En waarom gaat het Huwlyk niet voort? Klaartje. Dat geloof ik, myn Heer, ik heb maar twee-honderd guldens voor Moeders erf, en Albert-Baas kan niet meê geven; de menschen hebben zeven kinders, en men kan zonder geld niets beginnen. Ik.
Klaartje Donze was een frissche, vroolijke, prettige Geldersche deerne, van nog geen achttien jaar.
"Gij zijt een kleine plaagster!" zeide Klaartje, terwijl zij het lieve kind op haar schoot nam: "Met u kan men nauwelijks de helft van zijn werk verrichten; nu moet gij ook stilzitten, hoor! want anders...." "Ja, heel stil!" hernam het lieve kind: "en Klaartje zal mij dan vertellen wie toch dat bloote kindje is, dat daar bij mama op schootje zit.
"Ik heb Klaartje teruggezien: ik ben getuige van haar lijden, van haar berouw geweest: ik heb gevoeld, dat ik nog te weekhartig was om ... vergeef mij ... een rol vol te houden, die een hart van staal vereischt.
Klaartje had gehoord dat er te Rotterdam een schouwburg was, waar de Hollandsche en de Fransche acteurs uit Den Haag beurtelings het tooneel betraden, en niet minder dan drie concertzalen. Dien ten gevolge had zij zich voorgesteld dat deze établissementen machtig veel tot haar genoegen zouden bijdragen en haar op een gansch nieuwe wijze vermaken.
Klaartje antwoordde op alles met een onbedeesd en vroolijk gezicht. Gerrit kon zijne oogen niet van haar afhouden. Hoe schoon was zij van nabij gezien! Hoe weelderig waren hare vormen; hoe doorschijnend haar blanke hals; hoe zuiver de omtrekken van haar gelaat en de lijnen van haar gestalte!
De waard wierp nieuwe takkenbossen op het vuur, Klaartje bediende de gasten, en weldra ontstond er een vrij algemeen gesprek, dat door het genot van het geestrijk vocht, hoe langer hoe levendiger werd.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek