Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 15 juli 2025
Waarom zocht je bóven de aarde, als je van de aarde leefde? Waarom? Waarom leef je eigenlijk? vroeg ze den kikker, als slotsom van haar overdenken. Wat heb ik je gezegd? waarschuwde deze, zijn sfinxen-houding bewarende. O, ja, neem me niet kwalijk! Maar weet je: ik moet altijd denken aan 't geen ik niet begrijp. Dat is verkeerd. Ik denk alleen aan wat ik weet; dat is veel eenvoudiger.
Och, beste kikker, zei ze, ik wil graag gelooven dat je 't goed met me meent; maar ik geloof ook, dat 't misschien wel beter is, als je me maar weer alleen laat. Wij hooren toch niet bij elkaar. Ik ben maar een arm, teer viooltje, en geen kikker, die loopen kan en springen, overal heen! Ik kan niet helpen dat ik sentimenteel ben, en niet wijs en tevreden, zooals jij. Laat me maar alleen.
Ik heb het zien komen in haar oogen, en 't is neergevallen! juichte 't viooltje. Straks, als de kikker komt, moet hij het voor me zoeken. Juist kwam hij aanspringen. 'k Heb heerlijk gesmuld, zei hij; en daar ben ik weer. De Vrouw is hier geweest! begon dadelijk 't bloempje. Dat weet ik. Ik heb haar gezien met een anderen Man. Zoo, was dat óók een man... Het licht was uit haar stem.
Die komt nog wel eens voorbij! Heerlijk! Slaap wel dan! En 't blauwe bloempje boog haar kopje opzij, om een zacht kusje te drukken op het griezelig koude lichaam van den kikker, die dit nauwelijks bemerkte. Ze rilde even; maar wilde dit niet toonen, dankbaar als ze was, nu niet meer zoo alleen te zijn. Wel te rusten! zei ze nog eens vriendelijk. Maar de kikker antwoordde niet.
En toen hij zag, dat zijn kikkerbroertje alle moeite deed om een mug te vangen, dacht hij: stumpertje, ik zal jou wel even helpen, en flap, daar lag hij voorover in den plas en toen begreep hij wel wat laat, dat hij geen kikker, maar Hansje Pansje was." "Klein, dom Hansje, dacht je, dat je een kikker geworden was," lachte mijnheer Van Brakel. Hans schudde heftig zijn hoofd.
"Ja, ja, je bent me een stumperd," lachte Dolf, "en zoolang je nog zoo'n verbazende massa boterhammen verslindt, vrees ik, dat er vooreerst van jou geen sprake zal zijn." "En tot kikker zul je 't zeker wel nooit brengen," zei Door, "want in plaats van in het water te springen, bleef jij 't liefst aan den kant staan."
De kikker hief zich een beetje op, en keek met zijn wijzen kop ver over het viooltje en haar verdriet heen, naar het einde van het zandpad, waar het weiland was.
Ze was maar een teer, klein viooltje: meer ziel dan lichaam; meer geur dan bloem; en ze zag nederig in haar droomerige onwetendheid tegen alles op, en voelde in alles het geheimzinnige van niet-begrijpen, dat over haar heen hing als een dikke sluier. Toen ze den kikker niet meer zag, zuchtte ze even. Ze zou zijn gezelschap erg missen, als hij eens voor goed weg ging.
Zoo'n kikker had niet te sjouwen met 'n pak onder z'n armen bij zulk beestenweer. Die deê geen negotie. "Vooruit Trien!" "Nou laat me nog effen zitten!" "Vooruit zeg-ik-ie!" Weèr sloften ze achter elkander in de opgetrapte stofwolken. Moeder hield nou 't pak met d'r twee armen voor d'r buik. Trien sleepte 't op d'r linkerheup. Dat droeg 't best. "Hadden we maar wat zure balletjes gekocht!"
Pol stond aan den kant van de sloot juist eventjes uit te blazen, met de tong uit zijn bek, want geloof maar, dat hij moe was, toen een dikke kikker, zeker door Bruno opgejaagd, boven op Pollo's tong sprong. Ma en ik wisten werkelijk niet, wat er gebeurde, zoo'n spektakel maakte Pollo op eens.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek