Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 15 juli 2025
Vertel nog wat! zei ze weer toen de kikker bleef zwijgen. Jawel; maar ik moet eerst bedenken wat ik vertellen zal; want er is zooveel, zie je! Wat is dat! riep opeens het viooltje. Een zacht, bleek licht was langzaam over het zandpad komen glijden. Het plekte donkere schaduwen en keek blank door de openingen in de denne-kruinen. Hard-blank bleef het liggen waar geen schaduw was.
Nu, ik voor mij, geloof dat vader overdreef. Er zullen toch niet énkel leugens in staan? Wel geloof ik, dat die boeken er ook al weer zijn, om maar veel te doen hebben. Wat is dat nu weer! riep bevend 't viooltje. Over het blank beplekte pad, kwamen twee hooge gedaanten aan: een donkere en een lichte. Stil, fluisterde de kikker: dat zijn menschen Die zwarte noemen ze: Man; die witte: Vrouw.
Laat zien, dat beest!" "Ik heb de lei niet op den grond laten vallen, juffrouw, hij deed het zelf, want hij zat te spelen." "'t Is niet waar, juffrouw, Dik duwde haar van de bank, en toen viel ze." "Zoo, Dik, jok nu maar niet langer. Ik hoor het al, jij hebt de lei op den grond geworpen, en bovendien zit je met een kikker te spelen. Laat zien, dat beestje."
Wa veur 'n biest es dat! riep eensklaps Sylvain, angstig op zij springend. Nu kon Fonske ook eens hartelijk met hem lachen. Zij-je gij schouw van nen oakpuit ! spotte hij. Sylvain had blijkbaar nog nooit een kikker gezien. Met aandachtig wantrouwen ging hij 't beest nauwkeuriger opnemen, telkens weer 'n beetje schrikkend bij iederen wipsprong.
Daarvan getuigde immers de groote adelaar hoog in de lucht; daarvan getuigde de kleine schildpad, die op en neer lag te wippen over haar tak aan mijn voeten; daarvan getuigde elk zingend vogeltje en elke springende zalm, en elke kikker die aan den oever zat te kwaken, en elk insect dat mij in den warmen zonneschijn om de ooren gonsde.
Houd je toch stil! mopperde de kikker, wien al dat gezeur verveelde. 't Helpt je toch niets. Ze kunnen je immers meestal niet eens hooren! En als ze je hooren, nemen ze je mee; en dan ga je heel gauw dood. Hij dacht óók weer dat de dennen riepen; dat was je geluk, anders had hij je meegenomen. De dennen kan hij niet meenemen!
Toen het viooltje wakker werd, en haar vriendje nog bij zich vond, en het dennelied hoorde, hief ze haar teer-blauw kopje vol gedachten naar de dennen, en zag op in heerlijke dankbaarheid, waar de nieuwe dag kwam tusschen hun kruinen. Ze durfde niet het eerst te spreken, en wachtte tot de kikker iets zeggen zou.
Zacht streelde de wind over haar heen en orgelde door de dennen. Ze sliep door, droomende van de Vrouw, en van den kikker, en van het geluk, niet meer alleen te zijn. En de wind zong zijn zangen in de donkere kruinen. En de kruinen zongen het licht tegen, dat hen 't eerst zag.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek