Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 2 oktober 2025
Zoo ook aan het noordelyk gedeelte van de groote Rivier van Senegal, verandert de kleur der huid van zwart tot bruin onder de Mooren, gelyk zy aan den zuidkant doet onder de Kaffers en Hottentotten: ik ben zelfs van gevoelen, dat de wolachtige hoedanigheid van het hair der Negers een uitwerkzel is van die zelfde oorzaak.
Reeds als jongen had hij er behagen in geschept om kleine dieren te plagen, en de Kaffers kon hij met de lange, buffelleeren zweep slaan, dat de bloedige striemen duidelijk zichtbaar werden op hun naakte ruggen. Een beleediging vergat hij nooit, en hij had een wraakzuchtig karakter. Ook was hij eerzuchtig.
»Hoe gaat het met de Mijn?" vraagde Marling, nadat men plaats had genomen. »Welke bedoel je?" was de wedervraag van Liskey, die een Amerikaan was. »Waarvan je inspecteur bent." »Die is zoo even gesloten," antwoordde Liskey. »En de andere mijnen?" »Allemaal gesloten." »Het ziet er bedenkelijk uit," meende Marling, het voorhoofd fronzend. »Waarom?" »Wel, nu loopen duizenden Kaffers leeg."
Om die reden voeren de Kaffers een volhardenden strijd er tegen en jagen haar niet alleen met pijl en boog en geweer, maar trachten haar ook te vangen in allerlei soort van strikken en vallen. Op zijn tochten maakte de heer Vasse verscheiden apen buit. Het waren bavianen, Cynecephalus, die in Oost- en Zuid-Afrika zeer algemeen zijn.
De dikke huid dient hem, volgens de kaffers, om gevrijwaard te blijven voor de steken van de bijen. Als hij een mensch bespeurt, gaat hij op een tak zitten en heft zijn lied aan van "Sjerr, sjerr, sjerr!", wat men niet beter kan vertalen dan door "Gauw, gauw, gauw!"
Hoe vreemd dit antwoord ook lijke, het is geheel in overeenstemming met de bijgeloovige vrees van de Kaffers voor een leeuw. "Het is geen dier," zeggen ze, "het is een sterke man." Als een Kaffer een leeuw ontmoet, groet hij en klapt in de handen. Dan veegt hij zijn voeten op den grond af, als sprak hij tot een hoog personnage en zegt: "Heer, ik zou gaarne voorbijgaan!"
Al de hoekjes en gaatjes van de feestzaal werden met de meeste zorg doorgesnuffeld.... men vond zelfs geen spoor van den diamant! "Nu de Kaffers, die met het bedienen der tafel belast waren!" zei de politiebeambte, die de zaak nog niet wilde opgeven. "Dat's juist!.... De Kaffers zijn de schuldigen!" kreeg hij tot antwoord.
Die hulp had den armen drommel tot nu toe ontbroken en daarin moest nu voorzien worden. Die koene jager had sedert zijn aankomst in dat land veel ervaring der woestijn opgedaan. Hij had onder anderen eene bijzondere maar afdoende geneeswijze voor de moeraskoorts, waaraan zijn arme makker leed, van de Kaffers geleerd.
Hij bedoelde de honderden Kaffers, die in een naburige goudmijn werkten. »Zij hebben gisteren het werk gestaakt," zeide tante Martje, »maar uw vader is gisteren avond nog laat naar hun woningen geslopen, en heeft geen onraad bespeurd." »Als ze maar niet door de Engelschen worden opgezet," meende Frits. »Uw vader vreesde het!"
Afgescheidenen waren tenminste netjes, misschien zelfs een beetje te, maar stadsschooljongens lagen onder de vunze kleur van straatvuil. Daar ging je niet mee om, daar had je geen enkel kontakt mee, daar vocht je alleen zoo nu en dan tegen, gelijk de beschaafde natiën tegen de kaffers, of eertijds de Romeinen tegen de Germanen. Ze waren goed om uitgeroeid te worden, of met het zwaard bekeerd.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek