Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 2 oktober 2025
Wij moeten dus aannemen dat hij geen flauw besef had, wat teederheid, half kinderlijk nog, half vrouwelijk reeds, er tot hem sprak uit dat ééne woord. Och och! er trillen toontjes in maagdeboezems, wier fijne, zoete klank aan een zeventienjarig jongensoor even verspild is, als een strijkquartet van Mozart aan een gezelschap Kaffers.
«Wil je in den zak gestopt worden?» vroeg de oude vrouw. «Ga daar op dien steen zitten en vertel, waar je geweest bent.» «In Afrika, moeder!» antwoordde hij. «Ik ben met de Hottentotten op de leeuwenjacht geweest in het land der Kaffers. Daar groeit gras in de vlakten, groen als een olijf. Daar liep de struisvogel met mij om 't hardst: maar ik ben toch nog vlugger ter been.
Ach, had Reinard Jansen er bij gezeten. Hoe zou hij aan de onschuld van zijn zoon hebben geloofd! Hoe zou zijn oog bij het verhaal der stoute daden van zijn kind hebben geschitterd van vreugde en glorie! Hoe zou hij zijn moedigen jongen aan het hart hebben gedrukt, en hoe zou alle toorn en bitterheid zijn verzonken in een zee van eeuwige vergetelheid! »Zijn de Kaffers rustig?" vraagde Frits.
Die Kaffers begrepen waarachtig niet volkomen, wat men van hen verlangde, toen men hen naar binnen riep om hen te betasten en hunne spaarzame kleedingstukken te onderzoeken. Zij kwamen eindelijk op de hoogte, dat het den diefstal van een diamant van groote waarde gold. Evenals de voorgaande onderzoekingen waren deze ook nutteloos en vruchteloos.
De Kaffers, wel is waar, konden slechts te midden van de onmetelijke streken zeer dun gezaaid zijn op deze oppervlakten. Het was nog niet de woestijn, maar veel scheelde het niet.
Wij Afrikaansche Boeren hebben hier gisteren een groote bijeenkomst gehad, en het plan is gerijpt, om te trekken, want wij gaan liever onder de wilde kaffers en de wilde dieren, dan te blijven onder het ondragelijk geworden juk van Engeland." »15 Juni 1835. Vader is gisteren de ruste ingegaan, die er overblijft voor het volk van God."
»Mis," antwoordde de vreemde Kaffer; »dan begiet hij de ingewanden van het groote beest met vet en traan." »'t Is een goed middel," liet de vreemde Kaffer er op volgen; »wij Matabelen doen het ook." De beide Kaffers strekten zich nu uit bij het krimpende vuur, om te slapen, doch wijd uit de verte kwam opnieuw een plotseling, schel gefluit. »Hij schreeuwt weer!" riep Eliëzer verschrikt.
»En ik zal tachtig Kaffers wapenen," riep één der goudkoningen. »En ik honderd en twintig!" riep een ander. »Wat?" riep Marling vol verontwaardiging: »Mijnheer de Voorzitter ik verzoek het woord!" »Gij zijt nog niet aan het woord!" »Goed, ik zal wachten!" Nog twee personen traden op en bepleitten de revolutie. Na hen verkreeg Marling het woord.
Een paar dienaren brachten twee lappen van fijn linnen, waarmede de twee vreemdelingen geblinddoekt werden; daarna nam de koning tusschen hen beiden plaats in een grooten strooien palankijn, die door een paar dozijn Kaffers op hunne schouders genomen werd en die nu in optocht voortstapten. De reis duurde vrij lang, minstens twee uren.
Dat hij gedrost zou zijn om naar zijn land terug te keeren, zooals de Kaffers meermalen doen, was noch minder aanneembaar van een kerel, zoo vol toewijding als hij was, en de jeugdige ingenieur weigerde bepaald die veronderstelling door Hannibal Pantalucci vooropgesteld, voor waar aan te nemen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek