Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 11 juli 2025
Wanneer ik over godsdienst hoegenaamd denk, gevoel ik als lust een orde te stichten voor hen die niet kunnen gelooven: de Broederschap der Vaderloozen zoû men haar kunnen noemen, waarin op een altaar waarop geen kaars brandde, een priester in wiens hart vrede geen woning had, de mis zoû dienen met ongeheiligd brood en een ledigen wijnkelk.
Daarom gingen zij weder zitten, en Tom maakte zijne kaars met klei aan den muur vast. Ieder was in zijn eigen gedachten verdiept; een geruimen tijd werd er geen woord gesproken. Becky verbrak het stilzwijgen het eerst. "Tom," zeide zij, "ik heb zoo'n honger." Tom haalde iets uit den zak. "Herken je dit?" zeide hij. Becky trachtte te glimlachen en zeide: "Het is onze bruidskoek, Tom!"
"Nu ik weer heelemaal beter ben," voegde zij eraan toe, "kan ik weer naar mijn kamer". Hij had de deur geopend, toen zij bemerkte, dat zij niet alleen vergat haar kaars aan te steken, maar ook dat zij den sleutel van haar kamer niet had. "Ik ben nog wat in den war," zeide zij, terwijl zij met haar blaker naar de harskaars ging; "ik ben hier gekomen om licht te halen en nu ga ik zonder weg."
Tegen den middag, eenige minuten voordat de zon haar hoogste punt bereikt, wordt een deel van de slavakoek op de tafel geplaatst met een aangestoken kaars.
Op een matras op den vloer lag Noah Claypole vast in slaap. Nu en dan richtte de oude man even zijn oogen op hem en wendde ze dan weer naar de kaars; van de lange pit, die bijna omviel, droppelden klonters heet kaarsvet op de tafel, wat er op wees, hoe Fagin's gedachten elders waren. En dat waren zij inderdaad.
Allo, dan de kaars maar weer aan!" Met behulp van Thomas' vuurslag en tonteldoos, benevens een eindje zwavelstok, gelukte dat, waarop beiden nog wat babbelden, tot de kaars schier geheel was opgebrand. Zij hadden nog juist den tijd om er zich bij uit te kleeden, toen gaf zij den geest.
"Integendeel, mijn kind zal nu niet aan die vreeselijke ziekte sterven, wegens gebrek aan hulp. Ik ben tevreden!" Dit zeggende toonde zij aan de oude vrouw twee gouden Napoleons, die op de tafel lagen. "Wel verbaasd!" zei Margaretha. "'t Is voorwaar een schat? van waar hebt ge dit goud?" "Ik heb het ontvangen," antwoordde Fantine. Zij glimlachte terzelfder tijd. De kaars bescheen haar gelaat.
Cosette kon zich niet bedwingen een schuinschen blik naar de groote pop te slaan, die nog altijd in de prachtige kraam stond uitgestald; daarna klopte zij aan. De deur werd geopend. Vrouw Thénardier verscheen met een kaars in de hand. "Ha, zijt gij 't, kleine deugniet! God vergeef me, ge hebt er wel den tijd toe genomen, gij hebt zeker gespeeld!"
Ik stak haastig een kaars aan en zocht naar Joli-Coeur, daar ik hem niet hoorde. Hij lag op zijn mat uitgestrekt in zijn generaalsuniform en scheen te slapen. Ik bukte mij over hem heen en vatte hem bij een poot, om hem wakker te maken. Zijn poot was koud. Op dit oogenblik trad Vitalis binnen. Ik wendde mij tot hem. Joli-Coeur is koud. Vitalis knielde naast mij neder.
Dit scheen een wachtwoord of teeken te zijn, dat alles goed was, want aan het eind van de gang verscheen de zwakke glans van een kaars en waar de leuning van de vroegere keukentrap was weggebroken, kwam het gezicht van een man te voorschijn. »Jullie bent met je tweeën,« zei de man, stak zijn kaars meer naar voren en hield de hand boven zijn oogen. »Wie is de andere?«
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek