Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 18 juni 2025
Ik was daarop voorbereid, want de koningin lag reeds in barensweeën. Met mijne hulp beviel zij voorspoedig van een zwak dochterken. Toen de min het kindje had overgenomen, bracht Amasis mij achter het voorhangsel, dat het slaapvertrek zijner gemalin in tweeën scheidde.
"Maar kindje, wat gloeit je gezicht!" riep zij uit, "ben je zoo opgewonden?" Toen, met een plotselinge verandering van toon: "Ik vind toch dat die garneering om den hals wat kaal staat. Je hals is ook niet blank genoeg om zoo ver bloot te zijn. Je moest eigenlijk... ja, wacht eens, ik zal je voor dezen éénen keer mijn parelsnoer leenen; dat zal bepaald mooi staan bij die crème kant.
Ons kindje is er nog niet, maar het kan er elk oogenblik zijn. Ik voel, dat zijn komst al heel nabij is! Innig dank voor uwe bemoedigende woorden, liefste! De gedachte, dat daar ver van me een ziel, die een stuk is van mijn ziel, voor me hoopt en bidt, maakt me sterk, doet me o zoo oneindig goed! Menschen, die me deze laatste dagen zien, vinden me bijzonder opgewekt.
"Ik had bij het voornemen, me te oefenen, hier wel iets naars gevoeld," ze wees op haar hart, "maar toen U zoo opeens zei "Maar kindje!" kreeg ik een pijnlijken steek," biechtte ze. "Ik zal voortaan voorzichtig nadenken over elke lichte waarschuwing," beloofde ze uit eigen beweging. Onze kinderen zondigen vaak ernstig, terwijl ze de portée van hun daad niet juist kennen.
Dat was Philip, de redder van zijn leven toen ze nog knapen waren; dat was de vurige Philip met zijn snel bruisend bloed; maar ook de trouwe, wiens woord een onverbrekelijk zegel was. Daar stond hij, hand aan hand met de schoone vrouw, die hem op dien morgen zoo roerend heeft gezegd: "Ons kindje slaapt!"
Hoe ik verlang en hoe ik werk, dat mag ik u niet zeggen." Donna Elisa kon zich niet langer bedwingen. Donna Micaela was immers nog een echt kind, jong, dwaas en bevend als een vogelhartje. Juist een wezentje, dat bescherming noodig had. Zij moest haar armen wel om haar heen slaan. "Dat wist ik immers niet, jij dom, dwaas kindje," zei zij.
»Dora, kindje, wat scheelt er aan?« vroeg haar Papa; »je eet niet en je kijkt telkens naar de ramen, waar denk je zoo bedrukt over, kleintje?« »Neen Papa, mij scheelt niets, maar.... maar.... De Koningin is weg, de Prins is weg, Koningin Emma ging van daag weg en het duurt een heel, heel jaar voor ik ons lief Prinsesje, de snoeperige Juliaantje weer zien kan.«
Maar de lange, geregelde dagen zouden de rustige lessen van gelijkheid en gemeenschappelijk belang brengen, in plaats van de koortsige persoonlijkheid van het alleen staande kindje in het één-kinder-huishouden, of de tallooze dwingelandijen en kibbelarijen van een kinderkamer vol broertjes en zusjes van zeer verschillenden leeftijd en verschillende gaven.
Eéns voelde zij den schrik voor het viezige, het wezenloze, het dierlijke van zoo'n pasgeboren kindje, maar zij was al gauw weêr vol vertrouwen; als zij Jozef onophoudelijk en met zóo-veel liefde aankeek en zijn uiterlijk voortdurend op nieuw in zich opnam, dan zoû, dan moest het kindje mooi wezen van het eerste uur van zijn geboorte af. Wat een heerlijke jaren zouden er nu voor haar komen!
Eens op eenen Pinksterdag er waren vele groote heeren in Bouillon ging de edele vrouw, IJda, ter kerke, en lang bleef ze weg. Daarom schreide het kindje Eustachius van honger, zoodat eene andere vrouw het uit medelijden voedde. De edele IJda kwam in haar paleis, en zag, wat er geschiedde. "Ach, vrouw," riep ze, "wat hebt gij gedaan. Nu zal mijn kind, Eustachius, zijne waardigheid verliezen."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek