Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 6 juni 2025
O! hoe hemelsch verrukt was ze, als ze naderhand bemerkte, dat de lectuur haar niet enkel genot schonk, maar ook oneindig veel leerde. O! indien zij haar bemind Vadertje niet had, haar trouwen broer en hare boeken, zou zij die droeve jaren wel hebben kunnen doorkomen? Ze zou wis en zeker bezweken zijn, onder 't vele naars, dat haar jong leventje, haar jong zieltje zoo zwaar drukte.
"Ik had bij het voornemen, me te oefenen, hier wel iets naars gevoeld," ze wees op haar hart, "maar toen U zoo opeens zei "Maar kindje!" kreeg ik een pijnlijken steek," biechtte ze. "Ik zal voortaan voorzichtig nadenken over elke lichte waarschuwing," beloofde ze uit eigen beweging. Onze kinderen zondigen vaak ernstig, terwijl ze de portée van hun daad niet juist kennen.
Er waren zooveel mooie boeken, waarvan zij onuitsprekelijk genoot, die haar al 't naars in 't leven deden vergeten. Mooie karakters, edele levensopvattingen, groote zielen en geesten, deden haar hartje gloeien van geestdrift en trillen van verrukking. Zij leefde geheel meê met alles, waarvan zij las.
Zij ging, en wij zagen haar gaan met droge oogen. We werden bang van ons zelf, wij waren zoo koud, zoo heelemaal zonder gevoel; niets raakte, roerde ons aan. Dat was onnatuurlijk; koud zijn, dat is tegen onze natuur in; we waren bang, dat er iets broeide, iets in aantocht was; dat die ongevoeligheid de voorbode was van iets naars: ongesteldheid of zoo iets.
"Och!" zei het nichtje meelijdend, dewijl zij uit Justines blik begreep dat het iets heel naars moest geweest zijn. Het gesprek, dat verder niet belangrijks opleverde, werd eindelijk door de komst van den huisknecht afgebroken, die mevrouw verwittigde dat de koets vóór was, en de vigilante ook. "Al zoo laat!" riep de douairière: "Hemel! waar blijft de tijd dans l'aimable compagnie!
Jenneke snikte; vatte de handen van haren vader, en Janboer, die bij Jozefs woorden, om zijn eenig kind ruimer ademde, maar tevens meer schuld gevoelde want hij geloofde Jozef liet Jenneke begaan: en toen hij dien kinderlijken handdruk voelde, had ie zien kiend weer, zien beste Jenne en hij riep naars moeders oordeel veel te hard: "Goddank!"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek