Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 6 juni 2025
"Kamers waar in geen jaren iemand een voet heeft gezet.... neen, het gaat niet, het is al te akelig; er is geene mogelijkheid daar nu iets aan te doen zonder dat het in huis opschudding geeft," sprak Francis nu zelve met leedwezen; "toch weet ik er wel iets op, maar...." "En waarom kan mijnheer Rudolf niet in deze kamer logeeren?" viel ik in, hare aarzeling ziende.
"Zeg dat ze boven komen, wij moeten er een einde aan maken". "Ik ben bevreesd voor de droefheid der arme vrouw". De oude vrouw scheen na te denken. Zij hernam: "Luister eens, mijnheer Simoneau, goedschiks of kwaadschiks brengt gij haar naar mijn kamer...... Ik wil niet dat zij hier blijft. We doen er haar werkelijk een dienst mee...... In een oogwenk is dan alles gebeurd".
Een schrijfboek in de hand het manuscript van eene losweg door hem geïmproviseerde »~féerie~", met den titel: ~Venus contra Mars~ rees hij van zijn stoel. Onder veel beweging en veel gelach stond men op. Het tooneel werd voorgesteld door een deel der kamer, 't welk men met eene rij stoelen afpaalde.
Want de Eerste Kamer behield een enorme meerderheid van Liberalen, die er 36 zetels hadden tegen 10 van de Roomschen, 2 Antirevolutionairen en 2 Conservatieven, en deze oppositie kon dus altijd de wet nog doen mislukken. Elk conflict zou haar noodlottig geweest zijn.
PANTHINO. Uw vader, heer, verlangt met u te spreken, En hij is zeer gehaast; ik bid u, ga. PROTEUS. Helaas, zoo is 't; al wil mijn hart ook breken, Al klopt het "neen", ik moet toch zeggen "ja". Milaan. Een kamer in 's Hertogs paleis. Valentijn en Flink komen op. FLINK. Uw handschoen, heer. VALENTIJN. De mijne heb ik aan, die hoort mij niet. FLINK. Als gij hem ziet, heer, zingt ge een ander lied.
Maar deze kamer in Reval...... en dat heele hotel.... Daar w
Daarom werd zijn stem zelden in de Kamer gehoord; maar als hij sprak, was het kort, gebiedend en raak; en meermalen besliste hij over de twijfelaars te zijnen gunste. En het aantal twijfelaars was dezen avond groot. In het eerst kon zelfs de donderende stem van Zabern zich niet verstaanbaar maken.
Deze gedachte was zoo ontzettend, dat ik het bewustzijn verloor omtrent alles wat er om mij heen voorviel. Het was een bezwijming in den dood zelf. Het laatste geluid dat mijn gedachten nog bereikte, was dat der scharen van juffrouw Gabin en Dédé. De treurige doodenwaak begon. Niemand sprak meer. Marguerite had geweigerd in de naburige kamer te gaan slapen.
"Wie weet! er zijn wel vreemder dingen gebeurd!" dacht Jo, terwijl zij door de kamer drentelde. "Zij zal een engel van hem maken, en wat kan hij voor onze Bets het leven gemakkelijk en aangenaam doen zijn, als zij elkaar liefhebben! Ik zie niet in, hoe hij het zou kunnen laten, en ik geloof, dat hij haar zeker lief zou krijgen, als wij anderen maar uit den weg waren."
"Een allerliefst persoonlijkheidje," zeide Rodolphe, toen hij naar huis wandelde. Zoodra hij op zijn kamer was, ging hij naar bed en droomde de zoetste droomen. Hij zag zich op bals, in de schouwburgen en op wandelplaatsen met Laure aan zijn arm, die nog mooiere japonnen dan die, welke in de sprookjes van Moeder de Gans voorkomen, aan had.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek