Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 10 juli 2025
De kinderen gingen om acht uur naar bed. Pa en moe bleven nog een poos praten, maar vroeger dan gewoonlijk schoven ze ook maar onder de dekens. Moe hoestte en rilde en was voortdurend wakker. En den volgenden morgen kon ze niet opstaan. »Jo, loop eens naar dokter Thijssen, en vraag, of hij dadelijk wil komen«, zei pa. »Ja, pa!« Jo liep zoo hard hij kon; want z'n moeder was immers ziek!
"Ja," zei Jo, haar wenkbrauwen samentrekkende, "dat is het juist; ik heb nu zoolang over dit eene ding zitten suffen, dat ik niet meer weet of het goed, slecht, of middelmatig is. Het zal mij goed doen, als onbevooroordeelde, onpartijdige menschen er eens een blik in slaan, en mij zeggen, wat zij er van denken."
Eindelijk kwam het, en bracht hem zekerheid op één punt, want Jo schreef zeer bepaald, dat zij niet kon en niet wilde. Zij ging geheel en al op in Bets, en verlangde het woord "liefde" nooit weer te hooren. Daarop verzocht zij hem met iemand anders gelukkig te willen zijn, maar ten allen tijde in zijn hart een klein hoekje open te houden voor zijn liefhebbende zuster Jo.
Klaas leidde Jo overal rond. Na korten tijd kende de stedeling niet alleen het dorp, maar ook de omgeving. Vooral de bosschen en het water vond hij mooi. En de weilanden ook met al die kleurige bloemen, en de akkers.... Och, eigenlijk vond hij alles mooi. En hij vond het erg aardig, dat Klaas hem zooveel liet zien en hem zooveel vertelde. Maar Klaas fopte hem ook wel eens!
"Dat is meer dan voldoende voor 't oogenblik; en dat zul je met me eens zijn, zoo gauw je weet, waar hij is." "Zeg het dan." Laurie bukte en fluisterde Jo drie woorden in het oor, die eene komieke verandering teweegbrachten. Zij stond hem eenige oogenblikken verbaasd en verontwaardigd aan te staren en liep toen voort, terwijl zij op scherpen toon vroeg: "Hoe weet je dat?" "Gezien." "Waar?"
»Als u 't niet gauw zegt....«, dreigde ze. Pa deed precies, of hij schrok. »Nee, nee«, zei hij, »maak geen Chinees van me. Ik zal je alles vertellen. We.... gaan.... Nou, raadt eens! Moe eerst!« »Eten«, zei moe. »Ja, dat ook; maar dat bedoel ik niet.« »Naar de bioscoop«, riep Jo. »Mis, mannetje. Nou jij nog, kleine heks!« »Een uitstapje maken naar Haarlem.« »Ook niet. Dan zal ik 't maar zeggen.
"Dat wist ik niet, hij heeft het zeker vergeten; en nu je grootvader niet heel wel is, wou ik hem niet lastig vallen met er om te vragen." "Hè, Jo, hoe kon je nu denken, dat je er om vragen moest? Zij zijn immers even goed van jou als van mij; wij deelen immers alles samen?" begon Laurie op een toon, die Jo al dadelijk "stekelig" maakte. "Goeie Hemel! Dat hoop ik niet!
Ik zal je behouden, ondanks alles; er moet nog een mogelijkheid zijn, het kan nog niet te laat wezen! God zal niet zoo wreed zijn om je van mij weg te nemen!" riep de arme Jo weerbarstig, want haar gemoed was veel minder onderworpen dan dat van Betsy.
Ik vroeg niets meer, want ik geloof, dat ik het wel weet," en Jo vertelde haar kleine geschiedenis. Mevrouw March schudde het hoofd, en beschouwde de zaak niet geheel uit zoo'n romantisch oogpunt, maar zij keek ernstig, en zei nogmaals, dat Jo, terwille van Laurie, maar voor eenigen tijd van huis moest gaan.
Ik heb ook nooit verlangd op reis te gaan, en wat mij nu zoo zwaar valt is, dat ik van jullie allen weg moet. Ik ben niet bang, maar ik geloof, dat ik zelfs in den hemel heimwee naar jullie zal hebben." Jo kon niet spreken; en gedurende verscheiden minuten werd er geen ander geluid gehoord dan het zuchten van den wind en het kabbelen van de golfjes.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek