Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 10 juli 2025
»Meester, Nel is er niet,« schreeuwde Jo zoo hard hij kon. »En Kee ook niet,« riep Klaas. De oogen van meester en juffrouw gleden over het groepje kinderen heen. Geen Nel.... geen Kee! »Meneer, 't wordt tijd om in te stappen,« zei de conducteur. Meester wist niet, wat hij doen zou. »Kinderen, stapt in,« riep hij eindelijk. »Vlug!« Heel ordelijk ging alles toe.
Laurie zou erg graag iets hartelijks en opbeurends gezegd hebben, maar hij kon geen woorden vinden; hij bleef dus maar zwijgend haar gebogen hoofd streelen, zooals hij haar moeder wel eens had zien doen. En dit was nog beter dan woorden, want Jo voelde de onuitgesproken sympathie en ondervond in zijn zwijgen den zoeten troost, dien liefde in droefheid geeft.
"O ja!" antwoordde Jo, en hij was volkomen tevreden, want zij vouwde haar handen om zijn arm, en keek naar hem op, met oogen, die duidelijk zeiden, hoe gelukkig zij zijn zou, als zij dit leven met hem kon doorwandelen, zelfs al had zij geen betere beschutting dan de oude parapluie wanneer hij die maar droeg.
Je voelde het toen toch niet al en hield het voor jezelf, wel?" vroeg Jo, die niet toe kon geven, dat het zoo het beste was, maar zich toch verlicht voelde, dat Laurie geen deel had gehad aan Betsy's verdriet. "Ja, ik gaf toen de hoop al op, maar ik wou er liever niet voor uitkomen; ik deed mijn best het voor een ziekelijke inbeelding te houden, en wou niet, dat iemand er verdriet van zou hebben.
Dat gaf den doorslag; en nadat Jo hem op de hoogte had gebracht van Meta's ongeval, nam ze het voorstel dankbaar aan en vloog naar boven om de anderen te waarschuwen. Hanna had evenveel afkeer van regen als een poes en maakte dus geen tegenwerpingen; en even later rolden ze weg in het gemakkelijke dichte rijtuig, echt feestelijk en voornaam gestemd.
"Och, Jo, moeders mogen verschillen in de soort van overleg, maar hun begeerte is altijd dezelfde: hun kinderen recht gelukkig te zien. Meta is gelukkig en ik verheug mij daar innig over. Jij moogt je vrijheid genieten, totdat je er genoeg van hebt, want eerst dan zul je kunnen begrijpen, dat er iets nog beters bestaat.
»Heb je wel eens mooier gezien?« vroeg Klaas met trots. »Nee, nooit«, zei Jo. Hij streek met z'n vingers over 't donzige kopje en lichtte de fijne oortjes even op. »Ik wou, dat ik er ook zoo een had.« »Ik wil het toch niet missen«, zei Klaas. Dat begrepen Jo en Nel best. »Maar dit zijn toch ook lieve diertjes«, zei Nel. »Kijk ze eens bij mekaar kruipen. Ze worden koud.«
Moeder, als Amy stierf, zou het mijn schuld zijn," en naast het bed neervallende bekende Jo, onder een stroom van berouwvolle tranen, al wat er gebeurd was, de hardheid van haar hart ten diepste veroordeelend en onder snikken haar dankbaarheid betuigend, dat de zware straf, die haar had kunnen treffen, haar bespaard was. "Het is alles de schuld van mijn ellendige drift!
Vind je hem niet den liefsten ouden man in de heele wereld? De sleutel zit in den brief, we hebben hem niet opengemaakt, maar we branden van verlangen om te hooren, wat er in staat," riep Jo, terwijl ze haar zusje opgewonden tegen zich aandrukte en haar den brief in de hand stopte. "Lees jij hem alsjeblieft, ik kan niet, ik voel me zoo raar.
Het geduld en de nederigheid, die te lezen stonden op het gelaat, dat ze zoo liefhad, waren een betere les voor Jo dan de verstandigste preek, de scherpste bestraffing.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek