Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 29 juli 2025
Voormiddags had de kommandant hem nog laten roepen om iets voor hem te doen een kleine reparatie aan een kleedingstuk. Sariman had de jas gehaald en was er zwijgend mee naar beneden gegaan. Een inlander zegt altijd zoo weinig mogelijk en Sariman was een dergenen, die nog minder zei: hij was niet jong meer en had reeds herhaalde malen op vroegere reizen kleine ongesteldheden gehad.
"Op dien dag, toen 't mijn beurt was om bij grootmoeder te overnachten, zat Leo Stepanitsch met zijn blinde oogen, gekleed in een lange blauwe jas en een doek om zijn schouders, reeds in de vensterbank bij zijn avondeten. Ik kan mij niet herinneren of grootmoeder zich uitkleedde in deze of in een andere kamer, ook niet hoe men mij te bed heeft gebracht.
Ik stond op en deed open, meteen liep een straal water over mijn hand. "Japi", zei de man. "Kom binnen", zei ik weer. Daar stond i; 't water liep van alle kanten uit zijn kleeren en van z'n hoed. "'t Regent nog al", zei Japi, "mag ik even mijn jas uitdoen? Wacht, dan zullen we dit eerst neerzetten."
"Ik verzeker u, dat het even onaangenaam voor mij is, in een mij opgedragen onderzoek te falen, als voor u een misslag in een opdracht te begaan." Phelps borg het kostbare document in den binnenzak van zijn jas weg. "Ik heb den moed niet u verder in uw ontbijt te storen, en toch brand ik van verlangen, om te weten, hoe gij het in handen hebt gekregen en waar het was."
Zij leefden sober, hadden wel een vuurtje aan, maar als lieden die het zuinig hebben. Jean Valjean had niets veranderd in het huisraad, sinds den eersten dag; alleen had hij de glazen deur van Cosettes kamertje door een houten deur doen vervangen. Hij droeg nog altijd zijn bruine jas, zwarte broek en ouden hoed. Op de straat hield men hem voor een arme.
Javert lachte luid, een vreeselijke lach, die al zijn tanden liet zien. "Hier is geen mijnheer de maire meer!" Jean Valjean deed geen poging om zich van de hand te bevrijden, die den kraag van zijn jas vasthield. Hij zeide: "Javert...." Javert beet hem toe: "Noem mij mijnheer den inspecteur." "Mijnheer, hernam Jean Valjean, ik wenschte u een paar woorden onder vier oogen te zeggen."
Zijn jas en hoed zijn vol sneeuw, die hij op den drempel zooveel mogelijk afschudt. „Doe gauw de deur dicht, Dirk! De zomer komt er niet in,” roept de vrouw hem te gemoet. „’k Snapte daar net een bui.
Een van de knechts sprong over de sloot, en riep: "Wij zullen eens zien, wie 't hardst kan loopen, kereltje!" En hij liep Frans zoo hard hij kon achterna. Dat werd een wedren van belang, want Frans was vlug ter been, maar de knecht nam veel grootere stappen. Frans hoorde zijne stappen hoe langer hoe dichter achter zich. Eindelijk voelde hij zich bij den kraag van zijn jas grijpen.
Zij zagen er uit, alsof zij op hun gemak waren en hem gaarne op zijn gemak deden zijn; zijn wijd vest deed denken aan het ruime hart, dat er onder klopte; zijn oude jas had iets gezelligs, en de diepe zakken toonden duidelijk aan, dat kleine handjes er dikwijls ledig ingingen en vol weer uitkwamen; zelfs zijn laarzen waren rond goedhartig, en zijn boorden nooit stijf en schrijnend, zooals die van anderen dikwijls.
Waarom mijnheer de baljuw en de Fransche overste elkander bijna gekust hadden; waarom mijne moeder den baljuw aan zijn jas trok, en de korsikaansche lintworm mijn' vader en mijn oom Herse wegsleepte.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek