Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 6 november 2025
Ik zie het al, ik zie het al!" jammerde moeder Jane, »zijn gezicht is zoo wit als een doek!" »Welnu?..." hijgde Stargardt, op zijn kruk naar voren wippend. »No. 15 soldaat!" zuchtte Willem. Zijn onderkaak was in zenuwachtige trilling, toen hij met moeite dit antwoord uitbracht. »Maar je hebt toch opgegeven, dat je bijziende was!" vraagde moeder nog angstig. Willem knikte.
Zij trekt geregeld achter het regiment aan, van de eene plaats naar de andere en zoodoende kunnen zij, buiten diensttijd, elkaar net zoo vaak ontmoeten als zij maar willen. Dit laatste gedeelte van den brief maakte op moeder Jane een diepen indruk, die van groote gevolgen zou wezen.
Moeder Jane had zich bij het regiment van haar zoon aan kunnen sluiten, nog vóór dit Koningsbergen verliet, maar reeds den 22sten Juni lag geheel het Fransche leger op den linkeroever van den Niemen. Napoleon, die tot hiertoe in een rijtuig gezeten had, wierp zich 's morgens om twee uur in het zadel, om dien Russischen grensstroom te verkennen.
Daarbij kwam dat de tijd voor dat kattekwaad altijd zoo gekozen was, dat de schuldige daardoor nog meer werd beschermd. Zoo werd om op Rosa en Jane, de twee kamermeiden, wraak te nemen, altijd een tijd gekozen, wanneer zij, gelijk niet zelden gebeurde, bij hare meesteres in ongenade waren, en dan vonden hare klachten natuurlijk geen gehoor.
En o, daar gaapt de mond van de hel, waar die dominé zei dat ik heen zou gaan! O, houd mij vast, houd mij vast, houd mij vast!" Beatrice trad naar haar toe, nam haar magere handjes in de hare, en zag haar strak in de oogen. "Jane," zeide zij, "Jane, ken je me niet meer?" "Ja, Miss Granger," antwoordde het kind, "ik ken de les, ik zal ze aanstonds opzeggen."
Het rampzalige overschot van Ney's troepen werd met vreugde verwelkomd, want men had den maarschalk reeds verloren geacht. Zoo spoedig mogelijk werden de uitgeputte manschappen onder dak gebracht en van levensmiddelen voorzien. Om den bijsleep van het corps werd echter niet gedacht en zonder Jakob Stargardt en zijn beide vrienden zouden moeder Jane en Willem er dan ook slecht aan toe geweest zijn.
Clare, die Adolf vroeg of hij den geheelen avond met het water dacht uit te blijven; en tegelijk kwam Ophelia er weder aan en zeide: "Jane en Rosa, waarom staat gij daar uw tijd te verbeuzelen? Gaat aan uw naaiwerk." Onze vriend Tom, die onder het gesprek met de oude Prue in de keuken was geweest, was haar de straat op gevolgd.
't Is waar, ook zij hadden hun zoon Reinier aan de legers van den Keizer moeten afstaan, maar bezaten zij niet elkánder, hadden zij niet hun luidruchtige bengels van jongens? Doch moeder Jane bezat thans niets meer en zij konden het zich dus zoo begrijpen, dat de vereenzaamde vrouw verkwijnde naar lichaam en ziel.
Onder de dingen, welke Adolf zich van zijnen meester had toegeëigend, behoorde ook zijn naam, en in de gekleurde kringen van Nieuw-Orleans was hij algemeen als Mr. St.-Clare bekend, "Zekerlijk ben ik van uw gevoelen, Juffrouw Benoir," antwoordde Adolf. Benoir was de naam der familie van Marie St.Clare, en Jane behoorde onder hare lijfbedienden.
Ze zoende zijn wangen, zijn voorhoofd,... en de verbijsterde kreupele voelde de wreede spierspanning zijner armen verslappen, onder die smartelijke omhelzing. Zijn borst hijgde en kreunend begon hij te snikken, in striemend zelfverwijt: »O, die rampzalige onvoorzichtigheid van me!... Ik heb den Keizer vervloekt!..." Jane rilde, als had ze zijn doodvonnis gehoord.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek