United States or Israel ? Vote for the TOP Country of the Week !


Moeder Jane stond met tal van anderen kooplieden, marketentsters en zoetelaars, alle tot den nasleep van het leger behoorend, op een heuveltop naar de eerste bewegingen van de groote armée te kijken. Zij zag een luisterrijken stoet van maarschalken en generaals Napoleons tent omstuwen... Daar trad de Keizer zelf naar buiten... Hij groette en besteeg zijn Arabischen schimmel...

"Gij wilt u verbeelden dat gij blanken zijt, en gij zijt toch maar negers, zoo goed als ik." "Tante Dina smeert zich het haar wel alle dagen met vet om het glad te doen worden," zeide Jane. "En het blijft toch maar wol," voegde Rosa er bij, en schudde spottend hare lange zijden krullen. "Welnu, is wol niet evengoed als haar in de oogen des Heeren?" zeide Dina.

Jane besloot, zich dan tot den beruchten De Celles te wenden. Na ongelooflijk veel moeite gelukte het haar, tot den prefect door te dringen.

»Neen, neen, mijn man is onschuldig...! Jullie moet je vergissen!" riep Jane zenuwachtig. De wachtmeester haalde de schouders op. »Wij hebben alleen onze instructie te volgen!"

Zij wierpen zich als een zwerm roofvogels op de doode paarden neer, hieuwen er lappen vleesch van af, en ondanks het protest van Reinier Vermaat en enkele andere vrienden, ondanks de smeekingen van moeder Jane, sloegen zij den wagen tot brandhout, om het vleesch aan de punt van sabel of bajonet een weinig te roosteren en daarop half rauw te verslinden.

In zijn hoofd kwam plotseling een allervreemdst contrast op, het terugdenken aan Bensington, heel levendig en klein Bensington met zijn hand in het zachte borstdons van dat eerste groote kuiken, staande in zijn conventioneel gemeubileerde kamer, en weifelend over zijn bril heenkijkend naar Nicht Jane, die de deur dichtsmeet... Het was alles gebeurd in een gisteren van een en twintig jaren.

Vergeefs dat moeder Jane met gillende angstkreten haar beide zoons toeriep, waarvan zij zich plotseling zag losgerukt en die zij onmogelijk weer bereiken kon.

Moeder Jane, Jakob, Reinier en Ros waren de eenigen van hun troepje, die zich te midden van al die wanorde bij elkander hadden gehouden. Maar juist door hun gering aantal was het hun des te gemakkelijker gelukt, een vrij dragelijk verblijf te bekomen. Reeds van Wiasme af droegen zij hun pelzen, in Moscou gekocht, op het bloote lichaam, waardoor de koude hun weinig nadeel toebracht.

Mogen er onder de jonge vrouwelijke dienstboden maar weinigen zijn die zedig, trouw en eerlijk kunnen genoemd worden; hoewel de beide laatste hoedanigheden schier in alle getuigschriften vermeld staan, zeer zeker behoort het tot de groote zeldzaamheden een dienstmeid te bezitten, die vlug boodschappen doet; doch, eere wie eere toekomt; Jane was niet alleen zedig, trouw en eerlijk, maar ook de laatstgenoemde onschatbare deugd betrachtte zij steeds met nauwgezetheid, en 't scheen den wachtenden lijder wachten valt altijd lang slechts een verloop van weinige minuten te zijn geweest, waarin het meisje den haar opgedragen last volbracht, zoodat hij haar goedkeurend en vriendelijk toeknikte toen zij de boodschap gaf: dat mijnheer oogenblikkelijk verschijnen zou.

Nu geen toorn, geen verwenschingen meer; nauwelijks bezat men nog de kracht, om hulp te smeeken; de meesten van hen die niet meer verder konden vielen neer zonder kreet of klacht, hetzij uit zwakte of uit berusting. Moeder Jane voelde met den dag haar krachten slinken en met angst nam zij waar, hoe ook haar zoon en hun vriend al zwakker, al magerder werden.