Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 14 november 2025
Maar plotseling rezen haar de haren te berge: zins-begoocheling of werkelijkheid, ze zag Crispin staan naast den haard, daar waar hij placht te zitten om met haar te keuvelen. Nu zeide hij niets. Hij keek haar aan met zijn groote, peinzende oogen, en glimlachte. "Moeder, doe open! Doe open, moeder!" zeide de stem van Basilio van buiten. Sisa huiverde sterk en het vizioen verdween. Basilio.
Eindelijk drongen de klokketonen tot mij door. Dat gelui stemde mij altoos, zoo jong als ik was, min of meer ernstig, en wanneer het de doodsklok was, die geluid werd, huiverde ik zelfs dikwijls. Een kwartiertje later nam ik mijne muziekboeken uit het kastje en zei tegen Pa en Moe, dat ik vast vooruitging, om alles in gereedheid te brengen.
Hij keek rondom zich en huiverde bij de vreeselijke gedachte, die bij hem opkwam. "Sava!... Sava!..." riep hij, terwijl hij zich woest aan de haren trok. "Sava!" En toen hij niet dadelijk antwoord kreeg, herhaalde hij: "Sava!... Sava!... Och, zou het arme meisje een ongeluk overkomen zijn?" "Hier is de juffer!..." antwoordde hem eene bekende stem. "Schreeuw toch zoo niet. Hier is zij!"
En poogde hij ook al te eten, dan was dat, omdat hij toch honger gevoelde en zijn maag hem dwong. Maar met smaak ging het toch niet, daartoe klapperden zijne kakebeenen te zeer van angst. "Als het eens brak!.... Als het eens brak!...." herhaalde de ongelukkige neger voortdurend tusschen twee happen. En hij huiverde inderdaad bij die gedachte. En niet zonder redenen! Denk er toch eens om!
Madzy was, gelijk meer jonge maagden, in wier boezem een ontkiemende liefde woont, weemoedig en stil: zij poogde, maar vruchteloos, de gedachte aan den edelen Deodaat, aan zijn vroolijk en aangenaam onderhoud van den vorigen morgen, aan zijn ontmoeting met Adeelen en aan zijn geheimzinnige woorden op het feest, uit haar geest te verbannen: somtijds wenschte zij, dat zij Friesland nooit verlaten en hem daardoor niet ontmoet had; dan huiverde zij tegen het denkbeeld, dat zij slechts korte dagen in Holland verblijven zoude, en dan waarschijnlijk den jongeling nimmer terugzien, in wien zij zulk een hoog belang stelde.
Zij huiverde een stap te doen, die haar gelukkig of ongelukkig voor haar leven maken kon; het was haar als hing heur toekomst thans alleen af van een enkel woord, dat zij draalde te uiten.
Ik huiverde van afschuw en nauwelijks wetende wat ik deed, sprong ik op, besteeg mijn Sharatz en galoppeerde als een krankzinnige weg, haar alleen achterlatende. Het meisje riep mij in doodsangst na: "O, mijn broeder-in-God, gij koninklijke Prins Marko! Verlaat mij niet zoo!" Maar ik wilde mijn vlucht niet onderbreken. "Toen en daar, o moeder heb ik tegen God gezondigd!
Betsy huiverde in haar peignoir; zij wilde denken, maar zij vermocht het niet te doen, want telkens doemde het feit in haar op, dat Eline Otto geschreven had... De tijd kroop langzaam voorbij, en Betsy hoorde het één uur, hoorde het halftwee slaan in de keuken, onder Eline's slaapkamer... Toen stierf het gekreun achter het roode gordijn weg ... Betsy stond op, en zag er even achter; het scheen dat Eline sliep, zij lag roerloos met gesloten oogen... Langzaam en voorzichtig verliet Betsy de kamer.
Zeg mij het jouwe en jij zult het mijne weten. Wat voor reden had je vroeger, mijn portret niet te willen expozeeren? De schilder huiverde in weêrwil van zichzelven. Dorian, zoo ik het je vertelde, zoû je zeker nog minder van mij houden, dan je al doet, en je zoû mij uitlachen. Geen van beiden zoû ik kunnen verdragen. Wil je, dat ik nooit meer je portret zien zal, het is goed.
Hij peinsde, hij huiverde, alsof een windvlaag over hem toog; plaatsen, waar de dood tegenwoordig is, hebben dergelijke uitwerking. Uit zijn oogen, die door een inwendigen blik bezield werden, schoot een dof vuur. Eensklaps richtte hij het hoofd op, zijn blond haar golfde naar achter, als dat van het sterrenbeeld den engel, en geleek op de manen van een woesten leeuw.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek