Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 14 juli 2025
De Abt toch was nog buiten adem van zijn gedwongen rit naar Haarlem en niet in staat geweest een woord uit te brengen: Adeelen was te zeer vervuld met denkbeelden van spijt en wraak, om acht te geven op zijn ros en liet de teugels achteloos hangen: Aylva huiverde op de gedachte eener ontmoeting met Madzy en zat op middelen te peinzen om haar aan 's Graven dwang te onttrekken.
"Ga het haar, als 't u belieft, zeggen, Honoria," herhaalde haar echtgenoot. "O, ja, ik zal gaan," antwoordde zij. "Het zal mij eigenlijk ook niet spijten hier van daan te zijn; ik begin een gevoel te krijgen alsof ik zelve verdronken was," en zij zag naar de dampende doeken, en huiverde. "Adieu Geoffrey. 't Is een ontzaglijke verlichting voor mij te weten dat ge er goed afgekomen zijt.
Toen wierp zij een blik door de deur in de kamer aan de overzijde en zag daar Beatrice's strakke gedaante en den dokter, die zich over haar heen boog. Haar hoofd lag achterover, en haar glanzig, bruin haar, dat nu bijna droog was, hing in weelderige vlechten over den grond, terwijl haar gelaat den akeligen stempel des doods vertoonde. Lady Honoria huiverde. Dat was voor haar niet om aan te zien.
"Een haai, Massa Rustig en wel een van de kwaadaardigste soort; als je ze ziet, hebben ze je meteen beet ook", en Mesty's oogen glinsterden van de pret. "Zoo waar ik leef, die beestjes zullen aan de muiterij een einde maken; nu ben ik er achter." Jack huiverde en verwijderde zich.
Ik huiverde toen ik den wagen besteeg. Maar te blijven in dit kleine gehucht.... Het was ondoenlijk. De verveling grijnsde er mij tegen. Wij gingen. Davus, zwijgend, mende. Wij aten, onderweg, in den wagen. Telkens regende het, striemden de regenstralen. De weg was een lang, lang moeras van modder.... Davus, zeide ik; de avond valt: wij moeten spoedig onze halte naderen....
En maar genoeg hij wilde geen middel onbeproefd laten, om tot zijn doel te geraken, en faalden al zijne pogingen; waren zijne ouders onredelijk genoeg, de hoogste wensch van zijn hart te weerstreven, hij zou... maar hij huiverde het uit te spreken, wat hem bij dit rampzalig uiterste te doen zou staan.
Zou zij weer bijkomen?" De assistent schudde het hoofd. "Misschien wel. Het heeft er nu nog niet veel van." "Arm schepsel! Zoo jong en zoo schoon! Wat heeft ze een lief gezichtje, en wat een arm!" En Lady Honoria huiverde weder en ging heen. Buiten de deur stond nog een deelnemende groep, niettegenstaande het vergevorderde uur en het slechte weer.
En hij zelf zat, met zijn beenige knieën vreemd ver van zijn hoofd, te kijken en begreep er niets van. En als hij keek naar die meid naast hem en even hoorde haar fleemend gevlei om mee te gaan, huiverde hij telkens licht, voelde zijn tanden zacht rammelen voor ze in-een sloegen. André had luid-schreeuwend champagne besteld.
Neen, nooit met een ander ... Dat kon niet, met een ander. Ik moest met jou leven. Het was het Noodlot ... Ja, het Noodlot, zoû Bertie zeggen. Spreek niet van Bertie ... Het kletterde tegen de ruiten aan, een zondvloed van rechte stroomen. Altijd die regen! murmelde zij bang. Ja, altijd! herhaalde hij onwillekeurig. Zij huiverde, zag hem aan. Waarom zeg je dat? vroeg ze scherp.
Hij kon niet zeggen: neen; want dat zou zijn hoop den genadeslag hebben toegebracht; hij huiverde om ja te zeggen, omdat zijn verstand wel beter wist. Evenmin kon hij zich wijsmaken, dat Israël in staat zou zijn, om geheel alleen Rome te bestrijden. Hij kende de hulpmiddelen van dien machtigen vijand.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek