Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 30 juni 2025
"Het doet mij leed, dat ik u haar niet kan afstaan," zeide Aylva, on een koelen toon: "maar zij was gisteravond zoo ontsteld en ziek van het voorgevallene, dat zij terstond met een Harlinger vaartuig naar Friesland is teruggekeerd." "Ziedaar iets, waarvan wij ons zullen moeten verzekeren," zeide de hopman, en gaf hierop aan zijn wapenknechten last, het gebouw te doorzoeken.
Peter! ontsluit de poort voor de hoplui; maar laat al wie verder komt tot nader order wachten." De poort ging weder open, en Wouter van IJselstein trad met een ander hopman binnen. Peter geleidde hen met alle deftigheid naar het zij vertrekje, waar Arkel gezeten was. "Zijt gij de slotbewaarder? of welke betrekking vervult gij hier?" vroeg IJselstein op een hoogen toon aan den Bisschop.
Marten herkende in hem den Hopman Wybe Sjoerds, en zag, dat deze zich aan het hoofd van het vendel plaatste. Zijn vaandrig stond naast hem met ontplooid vaandel. De trommen werden geroerd, bevelen klonken, en de troep zette zich in beweging, met zeer gemengde gevoelens nagestaard door de menigte, die op den Dam en in den omtrek daarvan was samengestroomd.
Op het middaguur van den twaalfden July 1572 zette Hopman Wybe Sjoerds den voet op de sport des ladders, die ongelukkig genoeg zijn anders gansch niet roemlooze loopbaan besluiten zou. Weinige oogenblikken later was hij een lijk, evenals zijn vaandrig, die naast hem gehangen werd." In Saardam keken velen dus vruchteloos naar zijn terugkomst uit; zij zouden hem daar nimmer meer zien.
Hopman Wybe was echter niet teruggekeerd. »Hij was," zegt Hofdijk in zijne beschrijving van den Kennemer Vrijbuiter, »een uitmuntende Watergeus gebleken, maar den eersten krijgsmansplicht gehoorzaamheid, was hij vreemd gebleven, en het eerste vereischte van een goed aanvoerder zich onvoorwaardelijk te doen gehoorzamen, had hij zich niet eigen weten te maken.
Op dit oogenblik kwam de Hopman weder binnen, en zag Jan Slob zich dus genoodzaakt zijne verdere waarschuwingen te staken. Maar 't Hoen liet zich niet raden. »Ik heb vertrouwen in het mij aangeboden vrijgeleide," antwoordde hij kalm aan het oor van Jan Slob. »En wie weet, waar mijn bezoek misschien goed voor is. De toekomst is duister te lezen." De reis werd vervolgd.
"Ik behoef mijn plicht van geen paap te leeren," bromde de Hopman, terwijl Deodaat met vader Syard binnentrad: "en met dat al, ik zal maar doen wat hij zegt; want die geestelijke heeren zijn altijd in staat ons een kool te stoven." "Is de Ambtman Claes Gerritsz hier?" vroeg Deodaat aan den stadsbode, die zich in 't portaal bevond.
Weet, dat de hanen, waarvan u spreekt, hem na aan het hart liggen, want hij heeft ze zelf opgefokt. Ga zitten, en drink uwe kan nog eens leeg." »Maar eerst het beloofde mooie schot, Joachim!" riep de Hopman uit met een vuistslag op de tafel. 't Was duidelijk, dat het bier zijne uitwerking begon te doen.
En Moeder, kop jij de boter nog? Morgen moet Marten ze wegbrengen naar Jan Gerritsz, in de Westzijde. Hij heeft me gevraagd, of ik ze voor hem bewaren wilde, en hem tevens een zestig eieren kon bezorgen." »Moet Marten morgen dus naar Saardam?" vroeg Moeder Fijtje angstig. »En als dan de Hopman hem ziet, of de vaandrig?
Velen schudden bezorgd het hoofd en gaven luide hun misnoegen te kennen over het lichtzinnig gedrag van den Hopman, die een zoo belangrijk punt als Saardam geheel eigenmachtig verliet, alleen omdat hij en zijne soldaten het daar vervelend vonden, en het volkomen weerloos overliet aan de vijanden, die niet zouden nalaten deze plaats spoedig te bezetten.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek