Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 2 oktober 2025
De Belgische pers vereerde het Hollandsche boek eerlang met een nadruk ; maar deze verhinderde niet dat reeds in het volgende jaar een vierde wettige uitgave in het vaderland noodzakelijk was, onder wier omslag nu ook de tot nog toe hier en daar Verspreide Stukken van Hildebrand aan zijn hoofdwerk werden toegevoegd.
En toen bedaarder: "hij was een lieve jongen; niet waar, mijnheer Hildebrand?" "Dat was hij," zeide Ik. "En toen hij wegging," ging de grootmoeder voort, "was het alsof het mij werd ingefluisterd dat ik hem niet weer zou zien; en Diaan hield hem bij zijn mantel terug. Niet waar, Diaan? Bill had niet moeten weggaan. Hij had moeten blijven, moeten oud worden in plaats van de vrouw.
Nog ééne seconde, en Hildebrand bood den beiden kampioenen twee ongelijke bekers aan en de eervolle vrede werd gedronken. Het was ondertusschen hoog tijd om te vertrekken. Aan vóór boomsluiten thuis te zijn was geen denken; maar het was in geen geval noodig, daar wij verlof hadden het schuitje buiten den boom te laten, en er een knecht komen zou om de riemen af te halen.
"Gij moest hem al gezien hebben, neef Hildebrand", zei de oudere Stastok, "want hij is uitgegaan om u op te wachten." "Om u op te wachten," herhaalde mijn tante, haar breiwerk in haar schoot latende vallen en over haar bril heenziende: "hij moet u zeker misgeloopen zijn; maar hij zal wel spoedig hier wezen. Hij is tegenwoordig zoo druk aan zijn examen!
Hildebrand en Jonathan waren in hunne prozavorming geheel onder den indruk geraakt van wat de Engelschen humor hebben genoemd. Het was dat spelen van den geest met den ernst en met de scherts, met het groote en het kleine, met het roerende en het potsierlijke. Het was het opmerken van de waarheid en van het natuurlijke in alle dingen en onder iedere omstandigheid.
"En hebje al lang gewacht, mijnheer?" vroeg Bout met gemaakte vriendelijkheid. "Ik kom zoo op het oogenblik," antwoordde Hildebrand. De waardige vriend schelde en bestelde ander theewater. De juffrouw gromde "dat het geen manier van doen was", en ging de trappen af met den theeketel. Eer zij nog terug was, verscheen Van der Hoogen.
Menige bladzijde, die hen aantrok, werd vertaald, menige, gedachte, die hen trof, werd overgenomen! Ja, zij oefenden zich onwillekeurig in het navolgen van dezelfde wijze van doen. Wat Jacob van Lennep en Izaäk da Costa niet hadden kunnen laten, hoe zouden Hildebrand, Klikspaan en Jonathan dat hebben kunnen doen?
Wie Hildebrand te logeeren vraagt, krijgt, durf ik zeggen, geen al te lastigen gast in hem; maar op één ding is hij zeer gesteld.
Humoristen. Het legher treckt vast in met duizenden, een macht Zoo groot als Waterlant noch oit te velde bracht, En Kennemer, en Vries en Zeeu en Holland t' zaemen. Gysbrecht van Aemstel. Beste Hildebrand! Ik verneem met een zeker genoegen, dat er van tijd tot tijd iets van u gedrukt wordt; met een zeker genoegen, zeg ik; want wij hebben nog samen school gegaan.
"Nu, kind! van avond vergulden, hoor! Hildebrand mag je komen halen als hij pleizier heeft; en dan moet hij wat vroeg gaan, dan kan hij nog reis mee trekken om 't langste brok. 't Zijn waarlijk goeie menschen, Hildebrand! heel ordentelijk. Je hebt gisteren Saartje gezien. Henriet" vervolgde hij, met de oogen pinkende "Henriet mocht willen dat zij er zoo uitzag!" Henriet beefde.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek