United States or Slovakia ? Vote for the TOP Country of the Week !
Een lief ballet! zeide Emilie, gapende achter heur waaier, en vlijde zich gemakkelijker in haar fauteuil, een weinig onder den indruk van het genoten diner.
Er is vrede op uw harp, zoolang de snaren elk op heur eigen toon gespannen staan, en die harmonisch gespannen snaren door een vaardige hand op evenredig maatgeluid getokkeld worden. Maar de vrede is van uw harp weg, zoodra er ook maar een enkele snaar ontstemd is, of door een, die valsch speelt, een valsche greep op uw snaren gedaan wordt. En nu, als met die harp, zoo ook is het met uw hart.
Over eenige minuten zou zij in Den Haag zijn, in Den Haag waar zij nu sedert anderhalf jaar niet geweest was, en dat haar, na heur zwerven, thans dierbaar scheen, als een stad, waar zij nog iets van een thuis zou vinden...
Zeg Eline, je weet wat je me beloofd hebt? Neen? Je trouwt met mij, en niet met oom Otto, nietwaar? Je hebt het me beloofd, hoor je! Ja, met jou, hoor! Maar Gus, ik moet me kleeden, anders kom ik niet klaar! riep Eline, opnieuw voor den spiegel met heur haar bezig...
Haar lenige rug plooit achterover, en om het goud van heur haar, waar zij een schildpadden speld wil steken, ranken van weerskanten hare rozige armen. Nu begint ze zich te poeieren. Ze doet éen voor éen de zilveren poeierdoozen open, weet niet waar het zwaanveêrkuif je te doopen. Ze vraagt, terwijl ze, wachtend, hem in de psychee beziet: Amber of verveine?
't Gemuud was heur vol geschoten, toen de knappe huisvrouw, die den boel zoo krek bij mekoar had gehouwen en Teunis tot 'en werkzoam mins had gemoakt, was gesturven.
Ze zette zich in 't bed overeind. In heur vieselijk gezicht plakten de hangende haren. Ze wreef zich de oogen uit, wierp het gore deksel wat terug ... keek slaperig-verbaasd ... "Zijt gij daar?" vraagde ze verwonderd ... "wat 'n eer van u te zien!..." "Laat me gerust" bromde Geerten, zich uitkleedend. "Buitengesmeten" meesmuilde ze nog spot-lachend ...
Nele en hij, wisten dat zij doen zou wat zij zeide; zij deden hun best om Soetkin te bewegen naar Walcheren te trekken, alwaar zij magen had. Soetkin wilde niet, zeggende dat zij zich niet verwijderen wilde van den bodem, die weldra heur gebeente zou ontvangen.
Zij stortte op het venster toe, maar heur trillende handen vermochten het niet te openen en zij belde... Mijn God, mijn God! riep zij. Vincent was flauw neêrgevallen op den Perzischen divan, en hij gleed langzaam van de kussens op den grond; alleen zijn hoofd bleef roerloos tegen den matras aanliggen. Een zweet parelde dik op zijn voorhoofd en een benauwde ademhaling rochelde op uit zijn borst.
Nochtans toen de beul de keersen uitgeblazen had en het gloeiend fornuis onder Uilenspiegels voeten plaatste riep zij uit: Heeren rechters, hebt medelijden met hem, hij weet niet wat hij zegt. En waarom niet? vroeg de baljuw listiglijk. Ondervraagt heur niet, heeren rechters, sprak Uilenspiegel, gij ziet wel dat de smert heur waanzinnig maakt. De vischverkooper heeft gelogen.
Woord Van De Dag