Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 2 oktober 2025
Een van de boeren stond op en naderde de kales. "Naar Wosdwijenskoye? Naar het heerenhuis? Naar den graaf?" herhaalde hij. "Hier dadelijk achter de kromming links afslaan, dan rechtuit. Naar wien wilt gij gaan? Naar hem zelf?" "Zijn zij thuis, Golubtschik?" vroeg Dolly, verlegen zijnde, hoe ze de boeren naar Anna zou vragen. "Ja wel," antwoordde de boer. "Gisteren zijn er ook reeds gasten gekomen.
Deze landverhuizing herhaalde zich ook bij verscheidene volgende gelegenheden, en zelfs in de twee laatste eeuwen hebben zich gedurende den bloei der Oostenrijksche macht, herhaalde malen groote scharen Serviërs, Bosniaken en Turksche Kroaten, naar het Oostenrijksche gebied begeven, en zetten zij zich in de groote uitgestrektheden van het Magyaren-land neder, vooral in die streken aan de zuidelijke Theiss en den Donau, die onder de Turksche heerschappij van hunne andere oorspronkelijke bewoners ontbloot waren.
Eens, op een avond, kwam een der allertrouwste stamgasten, een dikke notaris, binnen, die geheimzinnig naast meneer Bollekens ging zitten en hem aan 't oor toefluisterde: Wist gij dat de baas drie zonen in Duitschland heeft? Drie zonen in Duitschland! herhaalde meneer Bollekens hevig opschrikkend. St! zoo hard niet, hij staat te luisteren, vezelde de notaris.
In de elfde eeuw begint de geschiedenis van de belegeringen, die zij had te doorstaan, eerst van de Hindoevorsten, dan van de Muzelmannen. Overigens mag het fort ondanks de herhaalde capitulaties trotsch zijn op zijn lang verleden. Het heeft dapper de aanvallen weerstaan der veroveraars, die het op zijn bestaan voorzien hadden.
"Woorden van vrede!" herhaalde Joan, met een verachtelijker glimlach: "gevoelt de Heer van Botbergen berouw over de mij aangedane beleedigingen, zoo laat hij op het slot des Barons komen, en aldaar, in tegenwoordigheid van al de edele Heeren, die er gisteren te gast waren, zijn logens intrekken en mij verschooning vragen.
We meenen 't fatsoen, herhaalde Fransjen, alsof-i wat ophelderde. Wouter zag beiden beurtelings aan, en scheen begrip tekort te komen. Zeg jy 't maar, Gus. Ja, Wouter, onze pa is in de diakenie, weetje, en-i gaat rond met 'n zakje, en by ons "op" de gracht... Ja, riep Fransje, by ons op de gracht... weetje... daar woont m'nheer Krullewinkel die 'n buiten heeft... En 'n balkon ...
Ben je nu van mij, geheel en al van mij? vroeg hij, terwijl zij aan zijn borst lag, moê geweend, en haar armen zijn hals omketenden. Ja, vergeef je me? vroeg zij fluisterend. O, als je wist wat ik zelf er onder geleden heb. Want ik hield al zooveel van je, dienzelfden morgen toen.... Willen we daar nooit meer over praten, nooit meer? Nooit meer! herhaalde zij. Goed!
Hij wilde haar bij den schouder grijpen, ten einde meer klem bij te zetten aan zijne tot hiertoe vruchteloos herhaalde vraag, doch voor hij de hand naar haar had kunnen uitstrekken, vloog zij overeind. Voor het eerst in haar leven had zij in een woordenstrijd met haren man het onderspit gedolven.
De president beval den beschuldigde op te staan en deed hem de gebruikelijke vraag: Hebt ge nog iets te uwer verdediging te zeggen? De man, die opgestaan was, draaide zijn smerige muts in de handen rond en scheen niet te hooren. De president herhaalde de vraag. Nu hoorde de man. Hij scheen te begrijpen.
"Men heeft het mij gezegd; nu heb ik herhaalde malen er van gedroomd." "Het is misschien eene waarschuwing des hemels!" zuchtte de kanunnik. "Blijf in uwe kamer, heer vorst, de kapel is vol volk. Wie weet?" "Is er niet dagelijks volk in de kapelle? God houdt mijn leven in Zijne handen", zeide graaf Karel met eenen glimlach.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek