Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 2 oktober 2025
Het is heel veraf, Canada, niet waar?" zeide zij, met hartelijk vertrouwen naar Mevrouw Bird opziende. "Arme ziel!" zeide Mevrouw Bird onwillekeurig. "Het is heel ver weg, denk ik?" herhaalde de vrouw ernstig. "Veel verder dan gij denkt, arm kind," antwoordde Mevrouw Bird. "Maar wij zullen ons best doen om te overleggen wat er voor u gedaan kan worden.
Het maakte geen indruk op hen. Omdat zij zich zoo gruwelijk verveelden, moê waren van de verveling. Hoe lang moeten we blijven? vroeg Cecilianus. Zoo lang mogelijk.... Driehonderd sestertiën per dag.... Driehonderd sestertiën per dag, herhaalde kwijnend Cecilianus, de armen al mat langs zijn lijf. Zij waren nu in hun mooie kamertje en keken rond en keken naar elkaâr. Het is wel mooi....
Ik heb zoo slecht geslapen, den gansenen nacht gedroomd van ijselijke dingen, koortsig geweest en gewoeld, als ware het bed mij eene pijnbank geworden . Kanunnik, gij kent de Kerels, gij; zouden zij inderdaad bekwaam zijn om mij bij verrassing te dooden?" "U dooden?" herhaalde de priester verschrikt. "Vreest gij dit, heer graaf?"
"Te Suez." "In Egypte?" "In Egypte, juist." "Dus in Afrika." "In Afrika?" "In Afrika!" herhaalde Passepartout. "Ik kan het niet gelooven.
Zoo liet zij 't fleschje maar over 't grasveld springen door 't herhaalde gelik van haar tong, terwijl zij ondertusschen de oogen sloot en slikte, tot de gloeiworm, misschien duizelig geworden door dat keukelspelletje van zijn wonderlijke kooi, zijn vleugels toevouwde en zijn lichtje verstopte.
Maar de tegenwoordigheid van haar vriend, en vooral, wat hij, over hare peluw gebogen, haar herhaalde malen influisterde, oefende een zoo weldadigen invloed op haar uit, dat zij, alle leed vergetende, tegen den avond opstond en, door zijne armen ondersteund, nevens hem voor 't raam ging zitten.
Mevrouw John Dashwood zei niets; doch haar echtgenoot gaf beleefd zijn hoop te kennen, dat zij niet ver van Norland wonen zou. Het was haar een groote voldoening te kunnen antwoorden, dat zij naar Devonshire ging. Toen Edward dit hoorde, keerde hij zich haastig naar haar om, en herhaalde, op een toon van verwondering en spijt, die voor haar geen verklaring behoefde: "Naar Devonshire!
Mijn vriend, begon Sergius weder, ik heb mij reeds herhaalde malen afgevraagd wat ik beginnen zal, maar ik kan u niets anders zeggen dan dat ik het niet weet; alles zal van de omstandigheden afhangen.
"Te Deventer! zoo!" herhaalde mijn vader, nadenkend: "en heeft u die Heer Van Beveren geen geld ter leen gevraagd?" "Neen Broeder! En hij zag er ook niet uit als iemand, die geld behoefde. Hij was goed gekleed en had het geheele voorkomen van een man, die in de groote wereld leeft."
Hij noemde Wronsky nooit anders dan "Uw Excellentie", en ondanks de herhaalde uitnoodigingen van Anna om bij hen te dineeren, nam hij die nooit aan en vertoonde zich slechts op de uren der zittingen; Wronsky behandelde hem met de uiterste beleefdheid en wenschte zijn meening te hooren over zijn schilderijen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek