Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 2 juli 2025
Toch zouden de grijsaard en zijn gezin nog bijna in de handen der woedende menigte zijn gevallen, daar Didymus niet eerder wilde heengaan, dan nadat hij het een en ander, vooral een twintig of dertig kostbare boeken, in veiligheid had gebracht.
De oudste van hen antwoordde dadelijk: "We willen niet naar die hoeve gaan, want de menschen die daar wonen, zijn boos en gierig. Het is hun schuld, dat wij beiden hier op den weg moeten loopen bedelen." "Dat kan wel wezen," zei de jongen, "maar jelui moet daar in ieder geval heengaan. Jelui zult zien, dat het goed gaat."
Toen voelde ze zich wee worden van uitputting. Ze moest stilstaan, en de ellende van haar kinderjaren, de teleurstelling harer eerste liefde, het heengaan van haar neefje, Virginie's dood, het kwam alles tegelijk weer op in haar hart, zooals bij vloed de golven opkomen, het steeg haar naar de keel en verstikte haar den adem.
Hier, waar alles mij zulke gelukkige dagen voorspelde, had ik gedacht, dat daaraan een eind gekomen zou zijn, maar het is niet zoo. Dus zal ik heengaan." Don Alphonse wilde daarvan niet weten. "Neen, neen," riep de edelmoedige zoon van don César. "Laat mij Séraphine tot rede brengen.
Toen Buffalmacco dit zag, zeide hij tot Bruno: Waarom zullen wij niet heengaan? Bruno antwoordde: Ja, laat ons gaan; maar ik zweer, dat Calandrino het ons niet meer zal leveren; en als ik dicht bij hem was als den heelen morgen, zou ik hem zooveel van die steenen tegen zijn hielen gooien, dat hij misschien wel een maand aan die grap zou denken.
Hij tuurde omhoog. Gelijk eene wolk in het luchtruim, zoo trok zijn gansche verleden hem voorbij: de honderden menschen die hij kende en zag heengaan, de duizenden melodieën welke hij hoorde en zong, zijne jeugd, zijn arbeid, zijne grijsheid, al wat hij hoopte en bereikte, liefhad en leed.
En overal bracht men het noodige bijeen om de vreemde gasten te spijzen. De meeste nieuwsgierigen dachten niet om heengaan; het was alsof men door eene onweerstaanbare aantrekkingskracht werd medegesleurd. Men vergat huis en hof en bezigheden, vrienden en bloedverwanten, om slechts mede te gaan. Zoo trok men voort en de ontzettende sleep groeide en groeide steeds aan.
Wralda is overal tegenwoordig, maar nergens te aanschouwen, daarom wordt dit wezen geest genoemd. Alles wat wij van hem zien kunnen, zijn de schepselen die door zijn leven komen en weder heengaan, want uit Wralda komen alle dingen en keeren tot hem weder. Van uit Wralda komt de aanvang en het einde, alle dingen gaan in hem op.
Stil zat hij op in 't bed, het hoofd in de handen, hoestte krakend, maar bleef lodderig, met brandende oogen, tobben. 's Morgens, heel vroeg, stond hij op. In de keuken was de meid an 't werk. "'k Zal nou maar heengaan," zei de man. "Natuurlijk," zei de meid. Hij ging door de gang. Bij de trap stond hij stil, luisterend. Geen geluid. Met een bons viel de deur achter hem dicht.
Maar dat hangt van hem af... en intusschen wensch ik, dat God de gezondheid van uwe weleerwaarden moge behoeden!" De geestelijken namen afscheid. "Nu, of 't van hem af zal hangen!" mompelde Padre Salvi onder 't heengaan. "We zullen 's zien wie 't eerst de reis zal maken!" voegde een andere Franciskaan er aan toe. "Ik ga nu dadelijk weg!" zeide Padre Sibyla spijtig.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek