Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 27 juni 2025
Ze zag de vlammetjes na in hun kronkelen en blies de asch weg in den wind en den nacht. "Ik zal niets antwoorden." En zoo blies zij alles weg wat "hij" niet was, de eenige dien zij lief kon hebben. "Wat zeg je van 't nieuws?" "Wat?" vroeg Willem Stoffels zijn kameraad. "Wel, van Anneke van Jansen en Hary van den meester." "Wat zou daarmee?"
Sierlijk bewoog Anna's rank figuurtje zich over den landweg tusschen het graan en 't groen. 't Was een man die naderde. Hij ging Anna voorbij. Daar keerde hij zich naar haar om. Zij ook wendde zich. Nu praatten zij samen. "Wel, heb je van je leven!" bromde Willem Stoffels, toen hij den wandelaar herkende: "Hary van den meester...."
De goed gezeten boerendochters vonden hem wel brutaal. Doch zij moesten weldra toegeven dat hij onderhoudend was. Toen begon de lach-pret. Alleen Anna zat er stil en afgetrokken. "De kinderen zijn naar de feestwei," zei vader Jansen tot Hary Gerards, de eenige die er dien middag in de herberg kwam. "Zij zijn met de meisjes van de straat hier meegegaan."
"Anna denkt nog niet aan trouwen?" vroeg hij. "Trouwen!" had Jansen gezegd met verwondering. "Mijn vrouw was dertig jaar toen ze trouwde en de meisjes moeten maar net zóó doen. Daar is nog nooit iemand bij te laat gekomen, weet je wel!" Er was een onverklaarbare weemoed over Hary heen geweest, geheel dien dag. Hij stapte op en ging 't veld in.
Onwillig legde Hary Gerards zijn benoeming ter zijde, streek door zijn krullend haar, en haalde werktuigelijk onder een stapel boeken zijn atlas te voorschijn. Dáár was 't, in Drente. En toch was er ook vreugde in hem. Hij ging nu werken en iets worden. Was 't maar niet zoo ver van huis geweest! En nu eerst wist hij, hoeveel hij eigenlijk hield van zijn geboortestreek.
De leeuwerik wiekte omhoog in 't gewervel van zijn vlerkjes en van zijn geluid. Hary volgde zijn stijgen langs de trappen zijner stijgende verrukking. Toen werd het zingend vogeltje onzichtbaar tegen 't schelle uitspansel in 't licht, dat de starende oogen doet knippen in verblinding.
"Boerenbonden, als er geen veld meer is? Het is de ondergang van den boerenstand, want het is de ondergang van het veld. Denk je dat het brood vanzelf in den oven komt, als de mijn maar zorgt voor brandstof? "Ja maar, bracht Hary in, daar zijn toch altijd ook lui van hier naar Pruisen getrokken, om steenen te bakken bij voorbeeld." "En wat zijn die rijker geworden?
Maar hij wandelde verder. Hij begon met klimmende belangstelling te letten op alles wat hij rondom zag. Hoe schoon was 't veld dien dag. Daar midden in, tusschen de akkers, stonden boomen saamgeschoold tot een groep, als een groen eiland in de zee van 't drijvend koren. Een merel begon er te fluiten. Tegen de helling van een der velden zette Hary zich neer in het hooge gras.
En met den avond viel, na haar heengaan, weer 't gewone zwijgen over de heide saam. Hary Gerards zou onderwijzer worden. Zijn vader was te Brunssum hoofd der school. Van hem had hij zijn studielust en zijn werkkracht. Doch er was eene schoonheidsliefde in hem geboren, die hij van niemand had geërfd. Hij wist dat de velden schoon waren in hun bloei en in hun rijpte. Hij hield van zijn dorp.
Hary herinnerde zich legenden van deze boomrijke plek in de heide. Zij was als een park. De menschen zeiden er van, dat een rijk heer er een kasteel had laten bouwen. Hij was getrouwd geweest met een meisje uit het dorp. Wat er mee gebeurd was in het einde, was eene donkere geschiedenis. Het kasteel was in de aarde weggezonken. Sporen van metselwerk bleven er nog over.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek