Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 27 juni 2025
"Zeker, zeker, dat is volkomen waar," zei Gerards ernstig, dof. "Ik wist dat je 't met me eens was, Hary. Daarom zei ik 't ook niet. Maar er zijn er toch, die zich gouden bergen voorstellen, ook van die boring nu weer in Brunssum. Doch wacht maar. Ge beleeft dat nog, en ik ook, als ik ten minste tijd van leven heb. Ik zeg maar, zie-je, dat het jammer is voor ons landje."
Hij zou 't dorp niet weer verlaten nu, daar hij als onderwijzer was benoemd in de school, die zijn vader zoo vele jaren had bestierd. Hij werd zijn opvolger. Hary zag nieuwe kimmen rijzen. Vader Jansen was blij. Hary Gerards was een belofte in zijn oog. "Die kan nog een boel goed doen in de gemeente, meende hij. Het gaat nog eerst erg worden hier!"
Naar de heuvelende glooiïng heen vluchtten de korenvelden voor hunne onverzadigbare vraatzucht. "Melaatschheid van mijn schoon, dierbaar Limburg: ik zie en tel uw wonden, dacht Hary Gerards. Het is de dood van het veld. Het is de zegevierende intocht van den nieuwen tijd over het oude land, met de vliegende vaandels zijner rookpluimen en de krijschende signalen der stoomfluiten.
En Anna las er den naam van Hary Gerards, en bloosde. Anna was nadenkend gebleven heel den dag. In den namiddag hadden zij gehoord wat er te Amstenrade was voorgevallen. Een half uur later was 't bekend geworden in het dorp, dat ook de jonge Stoffels van Brunssum verongelukt was bij de instorting. Hij behoorde tot de vermisten. 's Anderdaags groef men zijn lijk op.
Net stond zij klaar om uit te gaan met haar jongste dochtertje. Zij zag even om den deurpost: "Kijk, Hary van den meester." "Meester Gerards?" kwetterde Anneke en trippelde mee de deur uit. "Stil kind," zei vrouw Jansen, "niet zoo luid." Zij wachtte den jongen man om hem te groeten. Hij was wel weer op vakantie thuis! Gerards studeerde te Echt, aan de normaalschool.
"Anna", fluisterde hij, haar troostend. "Wat moet ik doen?" "Kom," zeide hij, "spreek eens uit. Wat was er dan tusschen jou en hem? Meen je Stoffels?" "Hary," zeide ze, "zoowaar als ik hier zit, er was niets tusschen ons. Wij zagen elkaar als kinderen. We waren éénmaal samen uit. Je weet zelf wel, dien avond. Het was toen. Anders niet.
Het zweet stond op haar voorhoofd. Zij sloeg de dekens af en stond op. Het was als steeg zij uit een warm bad. En zij ging naar het venster toe, dat openstond op een kier. De sterren fonkelden in het duister buiten. Waar de eene groote ster neer hing, achter den wal der boomen, lag de heide.... Niet voor vele dagen was Hary Gerards sinds naar Brunssum teruggekeerd.
"Ik hou meer van 't veld," zeide ze. "Daar is leven." "Op de heide," sprak hij haar gedachte aanvullend, "is droom." "Ja," zeide Anna, "maar men leeft niet lang met zijn droomen." Lize kwam eindelijk. Zij gaf Anna 't mesje. "Snij er een heel mooie af!" En lachend voegde ze er bij: "ik mag immers niet, daar 'k verloofd ben." "Wanneer zult ge trouwen?" vroeg Hary. "O, nog lang!
De man in 't donker greep Willem bij den schouder en slingerde hem weg, zoodat hij tuimelde. Eenige kerels schoten uit de herberg toe en omringden hem. Woedend wilde hij den aanvaller achterna; maar de boeren die wisten dat hij dronken was, hielden hem terug en sleepten hem de herberg binnen. En Hary Gerards bracht Anna zwijgend naar huis.
"Is Hary van den meester van Brunssum er niet vandaag?" vroeg ze Betje. "Wat zou dat?" zei Willem geërgerd. "Nou" sarde ze een beetje en trok hare lip op "wat dat zou?".... Hij zag haar aan. Zij was bleek. Dan nam hij zijn glas op, dronk het leeg en begon opnieuw te praten in 't gezelschap. Anna zat dof voor zich heen te staren. Was ik maar liever thuis gebleven, dacht ze.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek