Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 5 mei 2025
Ja, Frans had Mathilde lief, en de kleine blonde voelde óók wel eens 't hartje kloppen, en wist óók wel wat kleuren was, en Maar Hemel! vader Schorel zat daar, en wat keek hij weer grommig, en wat gluurde hij door 't winkelraampje naar den bediende zonder loon.
Sedert twee dagen volgen wij den wagen, antwoordde Rostof, maar wij passen op dat niemand ons in het oog krijgt. Wij hebben u en Kirschef terstond herkend en dachten dus wel dat er een goede slag te slaan zou zijn. Eén zeker, zeide Ortik, en misschien wel twee. Maar waar komt gij van daan? vroeg Rostof. Uit het hartje van Amerika, waar wij een heelen tijd bij de bende van Karnof geweest zijn.
"Toppe toffe.... toppe toffe," hoorde ze luid zijn stemmetje roepen; daarvan werd ze wakker, en ze lag lang te staren in de donkere bedstee, met een oneindige, weeke, kwellende gloed in haar hartje en de brandende tranen tusschen haar wimpers. En nóg eenmaal herbegonnen voor Sprotje de oude dagen van leven en werken thuis.
Ook Ambrosine was misschien van deze proefneming onbewust; althans Mama had, bij de vroegere opnoeming van hare qualiteiten, niet van ervarenheid in de oude fabelleer gewag gemaakt; maar zij had toch wel eens gehoord van bergen, met eeuwige sneeuw en ijs bedekt, en misschien klopte haar hartje van angst, daar zij gehoord had, dat Torteltak zoodanigen moest beklimmen; dus kon zij weinig achting en opgewondenheid gevoelen voor de Goudenaars, daar zij ze vergeleek met den jeugdigen held, die met vreugde van zulke ondernemingen sprak, zonder nog eens hoog daarvan op te geven.
Toen rolden er groote, ronde tranen over zijn wangen. Zoolang hij zich herinneren kon, was er nooit een oogenblik of een plaats geweest, waar vader hem niet hooren kon en nu zeide moeder hem, dat het toch niets gaf of hij al riep! "Vader kan me niet hooren!" klaagde zijn kleine hartje, en hij huilde zóó wanhopend als hij nog nooit gehuild had.
Welnu, in het hartje der Middel-eeuwen, dus bijna tweeduizend jaar na Thales, was er een Aartsbisschop van Salzburg, die beweerde, dat er op aarde menschen moesten wonen, wier voeten tegen de onze gekeerd zijn. Die zoogenaamde »Tegenvoeters« werden natuurlijk ook door Thales aangenomen en het kon dus geene nieuwe vinding van onzen Aartsbisschop zijn.
Weet ge, mijnheer Javert, zij zouden de kleine op de straat zetten, in 't hartje van den winter, haar aan haar lot overlaten ... men moet met zulke omstandigheden toch medelijden hebben, mijnheer Javert. Was het meisje grooter, dan zou het den kost kunnen verdienen, maar op haar leeftijd kan dat niet. Ik ben in mijn hart geen slechte vrouw.
Ernest beweerde dat topazen over het algemeen niet zoo zeldzaam waren. Hij verkoos de roosvormige robijnen, die er rond waren gelegd. 't Zijn, vertelde Milly, robijnen uit een zilveren hartje dat Sörge mij in Nizza gaf. Zoo! .... Ze dronk een slokje mineraalwater en proestte 't uit in haar servet.
Want zij herkent die aan het inschrift: »Voor Willem Stargardt, op zijn 18den verjaardag." »Hemel, hoe komt die doos hier, in het hartje van Rusland? Willem, als hij nog leefde, moest nu immers in Engeland zijn?" »Stom voorwerp," prevelde zij, »kon je nu maar praten! Kon je nu maar antwoord geven!"
Alle groene salade soorten moeten goed worden verlezen; van kropsalade plukt men de groene bladeren die te hard zijn af, de gele bladeren ontdoet men van de ribben, en het hartje snijdt men in stukken. Veldsalade zuivert men ook nog van de wortels. De laatstgenoemde wint zeer aan malschheid, als men ze een paar dagen vóór het gebruik in den kelder legt.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek