Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 25 juni 2025
Op die manier zou ik ook wel kunnen zeggen, dat het kwam van den oorlog der Ashantijnen; want als ze daar niet aan het vechten waren gegaan, zou ik nooit slaaf geworden, nooit weggeloopen, nooit aan boord van de Harpij gekomen, nooit met u in een boot gegaan zijn ik zou nooit de matrozen belet hebben zich te bedrinken, zij zouden geen muiterij bedreven en de haaien hen niet te pakken gekregen hebben."
Zoolang ik in dienst blijf, zal ik die artikelen steeds in mijn zak dragen, als ze het ten minste zoolang uithouden; en al doen ze dat niet allicht heb ik dan weer een ouden tandenborstel om er tegen in te ruilen, want dat schijnt nu eenmaal de prijs er van te zijn." De Harpij bleef veertien dagen in de baai van Gibraltar liggen.
Met stormgeweld, gekrijsch en kreten wilde de horde, wilde ook de harpij met mij zich neêr storten op de gaarde, en over den grond, toen, o, wonder, uit een groote lamp, een gondel gelijk, die stralend boven het huis verzichtbaarde, als een zee van zilveren schijn verklaarde door de onheilsnacht en ik staarde verblind in een vloed van blanken glans, die uit vlood.
Ook bedacht Jack, dat hij nog geen middagmaal had gehad en misschien in de adelborstenkajuit niet veel te bikken zou vinden; daarom wilde hij eerst wat eten eer hij aan boord van de Harpij ging. Jack nam de dingen altijd vrij luchtig op en besloot nu zich tegen zonsondergang aan te melden.
Een der zeelui nam nu den kijker, terwijl de anderen, die er bij stonden, van groote ontsteltenis blijk gaven. "Ja, 't is de Harpij," zei de matroos. "O, meneer Rustig, kunt gij ons niet vergeven?" vervolgde de man, terwijl hij met de overigen op de knieën viel. "Vertel om Godswil niet alles, meneer Rustig." Jack's gemoed werd week; hij zag om naar Mesty.
Zoo heilig als de Lotos zijn zij niet, maar zij bezitten toch de wondere kracht... Welke dan? vroeg ik. Die der ontheksing, zeide de tuinman. Dit is het gezegende veld... Ik herinnerde mij Fotis' talisman, voelde aan mijn hals, maar de talisman was verdwenen, vermoedelijk mij door de harpij ontrukt. En ik herinnerde mij Demea's filter, die ook onthekste... Zijn hier dan werkelijk heksen?
Ezel, die je was en weêr worden zal, iederen keer, dat je ooit weêr verliefd zal worden op een ander dan mij, op een ander dan mij! riep de harpij. Toen zonk zij in een, op den weg, en huilde naar den hemel op. De regen stroomde. De buffels hijgden. Hoè! Hoè! riep ik... Waar ging ik heen, in de nacht. In de donkere onheilsnacht? Goden van Eleuzis! riep ik. Geleidt mij! Ik mende.
Ik moest mij, in mijne nog moede hersenen, herinneren, dat de harpij op den driesprong mij had betooverd, dat ik twee malen reeds in een ezel veranderd was... Dat was toch gebeurd? W
"Wil je wel gelooven, Jack, dat ik wou dat we weer op de Harpij zaten? Ik heb al genoeg van den tocht." "'t Loopt met mijn tochten ook zoo ongelukkig," antwoordde Jack, "ze zijn al te avontuurlijk; maar aan den wal ben ik nog nooit aan 't ronddolen geweest. Me dunkt, als we Palermo maar konden bereiken, zouden we alle moeilijkheden te boven zijn."
Intusschen onderhield Jack met zijn weinige manschappen een wel zwak, maar geregeld en goed gericht vuur op de Spaansche korvet, waarvan al twee booten in het ongereede waren geraakt. De Harpij stak voor den wind op en was spoedig in de nabijheid; met het vuur uit haar boegjagers trachtte zij de korvet den pas af te snijden. "We hebben ze," riep Mesty; "losgebrand, jongens, en goed gemikt.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek