Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !

Bijgewerkt: 25 mei 2025


Tegen negen uur in den avond bevond Jack Rustig zich goed en wel aan boord van Zijner Majesteits fregat de Harpij. Toen Jack aan boord kwam was het reeds donker en hij wist niet goed wat hij zou aanvangen. De kapitein werd op het dek door de officieren in allen vorm ontvangen, en eerbiedig gegroet.

O niet meer? vroeg ik en ik weet niet waarom, maar zeide hem niets van de harpij en de heksen: de heksen, waaraan ik nu wel geloofde. Nu, op den laatsten driesprong, was het toch wel heel bar weêr! Op den driesprong, heer Charmides? vroeg de postmeester en verbleekte. Was het daar toch... wel b

"Ze hebben de vlag geheschen, kapitein." zei Sawbridge aan boord van de Harpij; "maar wat 't er voor een is, kan ik onmogelijk onderscheiden. Hoor, daar valt een schot." "'t Is niet op ons gemikt, meneer," zei Gascoigne, "maar op het Spaansche schip; ik zag den kogel vlak voor den boeg neerslaan."

Ik kan u wel zeggen, Willem, dat ik in dien oogenblik overmeesterd werd door afschuw en walging tegen heel het vrouwelijk geslacht, en dat het mij nauwelijks de moeite waard was verder te luisteren, toen nog weer eene andere in zijde en kant gedoste harpij uitviel: "Ik heb hooren zeggen, dat zij met hem gevochten heeft en dat de paarden toen zijn doorgegaan, waarbij het slachtoffer onder de voeten zou zijn geraakt."

De praatsmaker in de adelborstenkajuit van Harer Majesteits fregat de Harpij was een jongmensch van omstreeks zeventien, met licht krullend haar en een blozend uiterlijk. Hij was de zoon van een schrijver aan de werf te Plymouth en heette Vigors. De zondebok was een vijftienjarige jongen met een bleek, pafferig gezicht.

Van de Harpij waren er vijf van den kotter verdronken en achttien met de sloep in de lucht gevlogen; van de drie en twintig, die aan de expeditie deelnamen, hadden alleen meneer Jolliffe en vijf matrozen er het leven afgebracht. "Daar komt de Harpij aan," zei Gascoigne tot Rustig. "Des te beter, Ned, want 't is hier een allerellendigst tooneel en ik wou dat ik maar weer aan boord was.

Daags na de begrafenis van kapitein Tartar zeilde de Aurora naar Malta en werden onze beide adelborsten aan boord van de Harpij gezonden. Meneer James, de eerste luitenant van de Aurora, die na Tartar's dood het kommando over het schip voerde, was verlangend zich bij den admiraal te Toulon te vervoegen en wilde daarom reeds den volgenden dag de reis voortzetten.

Ezel, die je bent en weêr worden zal, iederen keer, dat je ooit weêr verliefd zal worden! Ik keek om, uit. De harpij was opgerezen en hinkte mij achterna met haren lammen poot en eén vleugel op, de andere neêr hangend, gebroken, slap. De regen stroomde...

Woord Van De Dag

sentimenteelig

Anderen Op Zoek