Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 4 mei 2025
Het heeft een winkelwijk, waar aan weerszij van de breede straat groote met spiegelruiten blinkende winkels staan, vol nieuw, duur goed; het heeft een waterleiding, die tot in alle hoeken van de stad een koel, kostelijk-helder water brengt, op de bergen ontsprongen en door een natuurlijken filter van zeventig meter hoog zand gezeefd; het heeft electrisch licht in de huizen en langs de straten; een villa-wijk, waar langs de schaduwige lanen de huizen te midden van grasvelden en bloembedden liggen; een plantsoen; een wijd, door groote en hooge gebouwen omringd plein, waar in het koele van den dag voetbal-spelers en tennissers bij menigten aan het spel zijn.
Charmides, waar is de filter, dien ik je gaf?! O, Charmides, Charmides, hoor mij! Ik zal je deur open breken sterk ben ik en ik zal je rug beklimmen en wij zullen vluchten van hier en ik zal je onttooveren met een heel sterken filter en wij zullen gelukkig zijn, ver van de menschen, op de rotsen, in de wouden, op de bergen! Ik weet de wondere plaatsen! Charmides, zeg mij, wil je?
"Mijn lieve," zei de oude vrouw, "'t is werkelijk verkeerd dat je ze niet drinkt terwijl ze warm is. 't Zal je goed doen." Zij zei dit tegen Marguerite en het zachte geluid van een filter op den schoorsteen, vertelde mij dat men bezig was koffie te zetten. "Je begrijpt", ging zij voort, "dat ik er bepaald trek in had.
Hij treedt naar den filter, doopt er zijn kruik in en laat ze vol-klokken; en het hoofd achterover giet hij zich den straal recht in de keel eerst, over gezicht en borst dan; gedrenkt, druipnat, water van buiten, water van binnen, staat hij als een plant na den regen te glanzen van sap en frisschigheid.
Zoo heilig als de Lotos zijn zij niet, maar zij bezitten toch de wondere kracht... Welke dan? vroeg ik. Die der ontheksing, zeide de tuinman. Dit is het gezegende veld... Ik herinnerde mij Fotis' talisman, voelde aan mijn hals, maar de talisman was verdwenen, vermoedelijk mij door de harpij ontrukt. En ik herinnerde mij Demea's filter, die ook onthekste... Zijn hier dan werkelijk heksen?
De sterren schenen te regenen in een vloed van vuur over de ruïne van den Tempel en uit de maan vloot een zilveren zee en overgolfde hemel en aarde. Toen ik bij kwam, bood Demea mij een albasten fiool, zoo lang en smal als een vinger.... De filter.... zeide zij; die onthekst.... Geef ik je geld? vroeg ik en nam de fiool. Purper en parels! lachte zij.
Dan zou ik, zeide Demea, een weinig verbolgen; en béter dan zij, u hebben willen waarschuwen voor die zelfde heksen en u een filter hebben willen geven, die onthekst, wie ook behekst is geworden.... Kom dan binnen, lieve Demea, noodde ik; want het terrein is nu vrij.... en door jou laat ik mij gaarne beheksen en ontheksen beiden.
In den sawah-plas staat vastgemetseld een groote filter, een gefatsoeneerd en uitgehold rotsblok. Het water siepelt van buiten naar binnen.
Heer, zeide Demea; ik ben een kind van de vrije luchten, en dochter van de zanden en het stof van de wegen en achter den voorhang van een reiswagen, met twee ronkende slaven in elkanders rug, voór op den bok, geef ik mijn filter u niet.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek