Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 3 juni 2025
Han bevestigt den regel door de uitzondering. Na twee dagen hebben de spiegel en het behang het reeds moeten ontgelden. En uit gegronde vrees voor de kleine zusjes laat moeder de "tank" verwijderen. Eenig beeld van mijn neef Han, zult u hoop ik wel gekregen hebben. Han en ik zijn hartsvrienden. Zijn vader moet er eens uit. Dokter heeft een drukke influenzapraktijk achter den rug.
Wat voer jullie uit? Zal ik weggaan?" "Nee, nee," schudde Go, "we zijn juist blij, dat je er bent.... maar we schrikten zoo vreeselijk; we dachten, dat 't de juffrouw was.... wat zou die wel gezegd hebben!" "Maar m'n hemel: de ploerterij! Wat komt dat er nou op aan!" vroeg Han, die nog altijd de "clou" niet begreep.
"Eerst nog 'n kopje thee," drong Else; en Go glimlachte, terwijl ze de deur achter zich sloot: Han en Else vonden elkaar erg aardig; Else zag er zoo opgewonden en stralend uit, als hij er was.... kleine Elsi.... En toen ze langs 't raam kwam, zag ze Else's krullig haar, heen en weer wuivend met druk beweeg van haar demonstreerend hoofdje.
"Nou, dat zal nog wel schikken met je;... willen we vanavond aan onze blouses komen naaien, hier bij je?" "Nee; ik sta zoo strakjes op, en dan komt Han natuurlijk." "Sta-je vóór 't eten op, en eet je dan weer gewoon mee? Ik heb geen soep voor je, maar de juffrouw zal vandaag wel geen os geven." "Ja; strakjes."
Beerenstijn haalde de schouders op: "Ik weet 't niet, 't lijkt me niet onrustbarend; maar toch 'n dokter...." "Maar wat dénk-je, dat 't is?" "Misschien is 't eenvoudig gevatte kou; maar 't kan ook iets anders zijn; om er over te oordeelen, zou 'k de patiënt moeten zien." "Dat kun-je begrijpen," viel Han uit. "Als ík er niet eens bij mag."
Men heeft de grotten van Rochefort met die van Han vergeleken en ze dan veel minder merkwaardig genoemd. Deze noodlottige manie van vergelijken is ongelukkig niet anders dan het bewijs van ons onvermogen om verschillende soorten van schoonheid te begrijpen en te waardeeren; of, zoo men wil, van onze neiging om alles met een zelfden maatstaf te meten.
Go had Han en Gerard weggestuurd; 't stond zoo mal, als de dokter kwam, en er zat zoo'n heele gemeente.
Han had z'n speech uit, en Go had even angstig naar Else gekeken: zouën ze nu eigenlijk wat moeten antwoorden? maar dadelijk na 't applaus was hij weer doorgegaan: "his feliciter peractis, transeamus ad...."
"Nu," zei hij, haar hand in de zijne; "ik kom morgen nog wel 's vragen, hoe 't gaat. Het beste." Han kwam tegen de koffie, ijsbeerde somber de kamer op en neer. "Dus ze zal van middag niet opstaan?" "Ik denk 't niet. Vin-je nu niet, dat we 'n dokter..." "Ik zal vanmiddag alles eens aan Beerenstijn zeggen, die weet er meer van dan de meeste dokters." "Wat denk-je van de soep?"
En toen ze terugkwam, vertelde ze nog aan Eduard, "dat ze zelf wel verder schenken zou, hè, dan hoefde de juffrouw niet meer te komen, en deed ze toch ook wat," totdat Han, ten einde met z'n geduld, den hamer kletterend vallen liet, en Gootje opschrok, als 'n op ondeugendheid betrapt kind, haar angstige oogen naar hem toekeerde, en zonder bewegen luisterde naar het deftige speechje, waarmee de meisjes werden welkom geheeten in hun midden.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek