Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 3 juni 2025
Hans ging er zachtjes van fluiten, haalde intusschen de bus met chocoladepoeder en het koffie-extract uit de kast, waar hij evengoed den weg wist als de bezitter zelf, en hielp toen Han en Else, die samen op den grond zaten, om 't keteltje in evenwicht te houden, dat niet op 't komfoortje paste.
Ge zijt bepaald een groot redenaar, meneer," voegde hij er bij, zich tot zijn neef wendend. "'t Verwondert me, dat je nog niet in het Parlement zit." "Wees nu niet boos, oom. Kom! kom morgen bij ons eten." Scrooge zei dat hij hem nog net zoo lief zag han , ja, waarachtig, dat zei hij. Hij gebruikte de geheele uitdrukking, en zei dat hij hem nog net zoo lief in dat uiterste zou zien.
Han keek op z'n horloge, berekende, dat 't tijd werd, om naar 't hôtel te gaan, waar ze thee zouden drinken op het groote balkon. "Nu eerst veilen, wat nog over is.... in de eerste plaats: de ham!" "We zijn niet ondankbaar," zeide Frieda, "maar 't is zoo'n vreeselijke vracht;... er is 'n eind links 'n huisje, wie gaat mee 'm daar heen brengen?"
Maar nu.... nu haar kisten al voor 'n deel naar huis waren gestuurd, nu de kamers rommelig en ontredderd waren, en ze samen in den schemer 't laatste briefje voor de juffrouw zaten samen te stellen en ze straks voor 't laatst met Han langs de stille grachtjes loopen zou, voelde ze zoo'n wijden weemoed om het heerlijke jaar, dat voorbij was, dat ze álles had willen geven Brussel en Londen en alle grootsche weelde, om hier te kunnen blijven, met Han en Go, tusschen de jeugd, tusschen de vrienden, in de bescherming van de oude huizen.
"Dat idealisme zal hier wel gauw vertrapt worden," mompelde hij voor zich heen; waarna Elders, zonder zich aan zijn woorden te storen, levendig inviel: "Maar laten we nu tot ons eigenlijk doel komen en juffrouw Herderts vragen, wat ze van ons plan denkt. We zijn namelijk allen lid, Han is zelfs praeses van 'n letterkundige club: "Laborando vincimus."
In het midden van den kring, als praeses, zat Han, den hamer in de hand, 'n plechtige uitdrukking op z'n gezicht, die echter vervluchtigde, toen hij Else zag, versmolt in 'n blij-oplichtend lachen, terwijl hij opstond, om de meisjes te begroeten en voor te stellen.
"Zal ik wat bij je komen zitten werken?" vroeg ze na de koffie, waarbij Else twee reepjes ossetong had gegeten, en zij zelf, onrustig rondloopend in de verlaten kamer, 'n stuk koek, 'n appel, 'n stuk brood, zonder zich tijd te gunnen 'n wezenlijk maal er van te maken. "Ja... maar is dat briefje aan Han wel dadelijk bezorgd? Ik begrijp niet, waar hij blijft..."
Han sprak luchtig en als terloops, maar Else bloosde, en om zich te verontschuldigen, zei ze verlegen: "Ja graag; ik heb 't hier zoo warm gekregen; we konden Poelgeest omloopen.... Gaat u mee, meneer Elders, of houdt u óók meer van Reinaert?"
Nee, veel zeggen deed 't niet: Else soupeerde natuurlijk met Han, en Frieda was niets voor hem, zoo strak en sterk, die zou 'm zeker, net als Gerard, "geen kerel" vinden; Frieda was echt 'n meisje om te studeeren, zoo helder en rustig, zoo eenvoudig-verstandig altijd. "Had-je liever ergens anders willen zitten?" vroeg Eduard zacht. "Nee, waarom?" "Je kijkt zoo rond en je bent zoo stil.
Hier zijn deze niet door walmende fakkels met een zwarte roetlaag overdekt, zooals in het grootste gedeelte der grot van Han, waar enkel in de nieuw ontdekte zalen alleen electrisch licht geschenen heeft. In de grot van Dargilan lichten de gidsen bij met magnesiumdraad, dat weldra vervangen zal worden door een electrische installatie.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek