Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 3 juni 2025
Men vindt hem een lastigen jongen. Ik meen, dat hij alle qualiteiten bezit, om een practisch degelijk mensch te worden. Iemand met moed, ijver en doorzettingsvermogen. Zijn onbesuisdheid vind ik op dien leeftijd natuurlijk, vooral voor een kind van zijn aanleg. Als elk kind onderzoekt Han alles wat hij in handen krijgt, maar met nog meer durf om het uit elkaar te halen.
Gerard sprak met overtuiging, terwijl hij eerst, 'n beetje over de tafel geleund, Han en Else nog 's hartelijk gelukwenschte, daarna zich richtte tot de meisjes in 't algemeen, die voor 't eerst 'n feestje met hen hadden willen meemaken.
En ze ging terug naar de tafel, tastte rammelend naar lucifers en kaars. "Eigenlijk ben ik zondagnacht ook al 'n beetje niet lekker geweest," praatte Else, gedeeltelijk gerustgesteld, nu er iemand zich met haar bemoeide, "maar ik was bang, dat 'k niet weg zou mogen, als ik 't zei tegen moeder; en dat zou zoo akelig zijn geweest om Han."
Else was den heelen nacht erg onrustig geweest, maar nu was ze wat gaan slapen; ze zag er slecht uit. Als Han er op stond, wou ze wel 'n dokter laten komen, maar ze zei, dat 't onzin was; ze konden immers tot morgen wachten, om te zien, of ze Vrijdag naar huis zou kunnen gaan.
Go beantwoordde het intieme handdrukje niet, liet Else hem uitlaten. "Wat leuk," praatte die, weer binnen, "om in 't bestuur te komen;.... denk jij, dat er iemand tegen zou zijn? Han zal 't zoo prettig vinden." Go zette de kopjes in elkaar: "Er is nog thee," zei ze kort-af, "je kunt nemen." "O, hebben jullie thee gedronken? Was hij er al lang?
Het bittere gevoel van geen thuis te hebben heeft hij gekend, hij smacht er naar eindelik eens niet zijn brood bij vreemden te eten, maar nog eenmaal zijn voeten onder zijn eigen tafel te steken en als gastheer begroet te worden door zijn vrienden, en wanneer hij eindelik op latere leeftijd een stukje land heeft weten af te troggelen, kent zijn vreugde geen grenzen. »Ich han min lehen, al die Werlt, ich han min lehen" en nu vreest hij geen vorst meer in zijn tenen!
Even later stonden ze, allemaal 'n beetje verlegen, voor de stoep van Ceres, in 'n clubje. "Vinden jullie goed, als we 'n endje oploopen, dan praten we makkelijker," zei Han, "nee, niet allemaal op 'n rijtje." En hij ging met Else vooruit. "Heerlijk, de Breestraat bij avond," zuchtte Go bewonderend.
Zoo vond Else haar, die glunder kwam vertellen, dat Han en zij elkaar al bij den naam noemden. Het was op de eerste groote vergadering van de vrouwelijke-studenten-vereeniging, in de pauze.
"O," zei Go langzaam, dadelijk voelend, dat ze stoorde: "ben jij er Han?" "Ja, ik kwam de convocaties voor "Laborando vincimus" maar zelf even brengen, om er nog 's over te praten. 't Is Vrijdag." "O, best," zei Go, en 't kon haar opeens niet meer zooveel schelen, zóó was ze van haar bezoek vervuld. "Maar wat wou je eigenlijk zeggen: je stoof zoo in?" vroeg Else.
Go voelde, dat ze weer meer koorts had en haar oogen schitterden;... ze had zich natuurlijk te veel opgewonden; ze waren domme kinderen geweest;... nu was 't weer mis en Han kwam maar niet... "Laten we den dokter laten komen, Els, vóór den nacht; dan weten we ten minste iets;... het zal natuurlijk niets zijn, maar 't maakt geruster."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek