Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 26 juli 2025
Het bleeke, bloed-armoedige meisje van de bals, was in haar huwelijk een vastgebouwde, bekoorlijke figuur geworden. Marcussen was een poos lang in ongenade geweest; nu zou hij weer wat zonneschijn genieten; Mevrouw Clara ging hem tegemoet en reikte hem glimlachend de hand.
Frédérique vertelde van dien avond toen mevrouw haar heur geheim ontlokt had. Die mama! sprak hij zacht, toen zij geëindigd had. Dat heeft ze me ook niet verteld. Wanneer was dat? Kan je je dat herinneren? Eergisteren. En gisteren ochtend kreeg ik een brief om over te komen. Een brief over geldzaken! Zij zagen elkaâr zacht glimlachend aan.
Eline trok glimlachend een minachtend mondje, maar zij was wat ontsteld: Zwarte Piet had haar aan Fabrice doen denken.... Men was van de whisttafel opgestaan en men praatte druk door elkaâr.
"Mooi zoo," zei Flipsen, die zijn boekje met een flap dichtsloeg, "daar zal je wel meer van hooren, manneke. Jullie doet maar, of er geen overheid bestaat. Maar 't zal je berouwen." Toen Jan het aan zijn vader vertelde, haalde deze glimlachend de schouders op. "Wat bezielt dien man toch," zei hij. "Maak je maar niet ongerust, 't is een storm in een glas water.
Hij had dit zilverwerk bij zich..." "En hij zeide u," viel de bisschop hem glimlachend in de rede, "dat het hem door een ouden, goeden priester was gegeven, in wiens huis hij den nacht had doorgebracht?... Nu begrijp ik het. En ge hebt hem weer hier gebracht. 't Is een vergissing." "Als dat zoo is, kunnen wij hem dan laten gaan?" vroeg de brigadier. "Zekerlijk," antwoordde de bisschop.
"Ik begrijp je al, je zou willen, dat ik naar het hof terugkeerde om er opnieuw mijn fortuin te beproeven, of liever om er weer gierig en eerzuchtig te worden." "Waarom zou uw karakter er opnieuw bedorven worden? Heb meer vertrouwen in uw eigen deugden!" Glimlachend vroeg ik: "Ben je het moe mij zulk een rustig leven te zien leiden? Ik dacht, dat mijn rust je meer waard was."
"Moeten er nog meer gedood worden dan deze ellendige priester?" zoo dreigde bij. Buiten sprong hij op zijn paard. Nogmaals dreef hij 't met wild dreigen aan. 't Was in den laten middag, dat hij 't slot van zijn meisje bereikte. Zij wachtte hem. "Hebt gij de mis gehoord?" zoo vroeg ze glimlachend. "Neen." Niet een vage rimpel van den glimlach bleef op haar gelaat. Hoog richtte zij zich op.
Mevrouw dacht vaag glimlachend na, maar zij herinnerde het zich niet meer. O, ik weet het nog zoo goed. Het was op het Nassauplein, in het kleine, violette boudoirtje. Wie had toen gedacht, dat ik waarlijk eens mijn toevlucht bij u zou komen zoeken? Maar heusch, ik zal mijn best doen geen lastpost te zijn....
Nu trad de archivaris in zijn lichtgrijzen rokjas, den hoed op het hoofd en den stok in de hand, binnen. Hij keek het door Anselmus beschreven perkament in, nam een flink snuifje en zeide glimlachend: „dat dacht ik wel. Nu, hier is de thaler, mijnheer Anselmus, thans zullen wij nog wat naar het Linkesche Bad gaan volgt u mij maar!”
Enkele seconden later stond hij vóór jonkvrouw Elvire en meneer Gaëtan, die hem glimlachend te gemoet traden. Vreemd deed het hem aan toen hij ze zoo samen vóór zich zag. 't Was hem te moede alsof er iets gebeurde wat niet mocht. Het was alsof zij hem bedrogen hadden zonder hem te waarschuwen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek