Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 20 oktober 2025
Rosa Alfari keek haar vergenoegd aan, want Giannita was groot en sterk, haar oogen waren vroolijk en zij had steeds een kwinkslag op de lippen. Dat was een heerlijke reisgenoote! "Maak je maar klaar," zei de oude vrouw. "Je gaat om tien uur met mij mede, dat is afgesproken." Den volgenden dag dwaalde Giannita in de straten van Catania. Zij dacht den ganschen tijd aan haar godszuster.
Haar klein lichaam was zoo tenger en slank, dat men het in het geheel niet opmerkte. Giannita reikte haar de mand met bloemen en zij nam die genadig aan, liep om haar heen en was opgetogen over haar lange gladde lokken. Zoodra zij deze gezien had, snelde zij weg om een mes te halen. Zij sneed den granaatappel door en gaf Giannita een der helften.
Donna Elisa herinnerde signora Palmeri er aan, dat zij vriendinnen der jeugd waren en verzocht of Giannita godszuster met de signora's jong dochtertje mocht worden. Dat voorstel vond bijval en de jonge signorina werd binnengeroepen. Zij was een klein wonder van lichte zijde, Venetiaansche kant, groote zwarte oogen en welig krullend haar.
En aan de andere zijde zag ze de geheele getakte bergketen, die den Etna gelijk een met torens versierden muur omringt, gloeiend rood staan in den zonsopgang. Maar Giannita wees naar een anderen kant. Dat was het niet, wat ze moest zien, dat niet. Toen liet ze haar blik dalen en zag neer in een zwarte vallei. Daar glansde het veld als fluweel en de witte Simeto schuimde naar beneden in het dal.
Zij heette Giannita en was de dochter van donna Olivia die groenten verkocht. Maar donna Elisa was haar peettante en daarom dacht deze er dikwijls over, wat zij voor haar zou kunnen doen. Nu goed, toen Sint-Jansdag aanbrak, bestelde donna Elisa een wagen en reed naar Catania, dat volle vier mijl van Diamante ligt. Zij had Giannita bij zich en beiden waren in feestgewaad.
Giannita was zoo verbaasd over haar heftigheid, dat zij niet zoo spoedig een antwoord kon geven. Toen hief haar godszuster in vertwijfeling haar armen boven het hoofd en de woorden stroomden over haar lippen. Zij zei, dat zij wist dat Giannita Gods bevel ontvangen had om haar nieuwe ongelukken te berichten. God haatte haar, dat wist zij. Giannita sloeg haar handen in elkaar. God haar haten!
De lange Giannita greep den jongen in den nek, toen hij haar voorbij ijlde. "Wat zeg je?" schreeuwde zij. "Je liegt, je liegt!" en zij was op het punt hem te slaan. "Koop mijn courant, signora, vóórdat ge mij slaat," zei de knaap. Giannita kocht de courant en begon te lezen. Al spoedig ontdekte zij de zaak Palmeri.
"Ge moogt doen wat ge wilt, maar ik moet naar de terechtzitting." Giannita's houding teekende groote beslistheid, niets kon haar in haar besluit doen wankelen. "Begrijpt gij niet dat het ter wille van deze zaak en niet om uwentwille is, dat God u bewogen heeft mij naar Catania mee te nemen?" zei zij tot Rosa Alfari. Geen oogenblik twijfelde Giannita.
Giannita; hij liet mij door de soldaten wegleiden, zonder mij een woord te schenken. "Zie je nu, dat God mij haat? Toen ik hoorde dat je sprak van gistermiddag vier uur, werd ik bang. "Het Christuskind zendt mij een nieuw ongeluk, dacht ik. Het haat mij, die mijn vader verloochend heb." Toen zij dit gezegd had, zweeg ze eindelijk en luisterde ademloos naar hetgeen Giannita zou vertellen.
Hoe kon men hen dat laten doen? Wie was dan koning van Sicilië? Heette hij Da Felice of Umberto? Toen greep ontzetting haar aan. Het was alsof men alleen tegen haar samenspande. En hoe meer zij over de socialisten hoorde spreken, des te meer vreesde zij hen. Giannita trachtte haar gerust te stellen. "Wij hebben geen socialisten in Diamante," zei zij.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek