Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 2 juli 2025
Ze was geheel verslagen dat dit haar moest treffen, nu zij na twaalf jaar voor 't eerst weer in Catania kwam. "Heere God," zei zij. "Wat moet dit alles beteekenen?" Thuis in Diamante had nooit iemand zich de moeite getroost haar te zeggen, wat er gebeurd was. Was het een beschikking Gods, dat zij juist hier op den gerechtsdag moest zijn? "Hoor eens, donna Alfari," zei zij.
Rosa Alfari keek haar vergenoegd aan, want Giannita was groot en sterk, haar oogen waren vroolijk en zij had steeds een kwinkslag op de lippen. Dat was een heerlijke reisgenoote! "Maak je maar klaar," zei de oude vrouw. "Je gaat om tien uur met mij mede, dat is afgesproken." Den volgenden dag dwaalde Giannita in de straten van Catania. Zij dacht den ganschen tijd aan haar godszuster.
Daarom had ze de deur van den winkel op een kier gezet om wat meer licht te hebben. Juist nadat de klok vier uur geslagen had, kwam de oude molenaarsweduwe Rosa Alfari voorbij. Donna Oliva's winkel was zeer aanlokkelijk, als men dien van de straat zag.
"Ge moogt doen wat ge wilt, maar ik moet naar de terechtzitting." Giannita's houding teekende groote beslistheid, niets kon haar in haar besluit doen wankelen. "Begrijpt gij niet dat het ter wille van deze zaak en niet om uwentwille is, dat God u bewogen heeft mij naar Catania mee te nemen?" zei zij tot Rosa Alfari. Geen oogenblik twijfelde Giannita.
Toen zei iemand: "Donna Elisa! Donna Elisa!" 't Was Gaetano. "Mijn God, waarom ben je teruggekomen?" riep zij. "Ge hebt immers al uw beelden verkocht, ik ben thuis gekomen om nieuwe beelden voor u te snijden." "Maar hoe weet je dat?" "Ik was vannacht om twee uur bij den postwagen. Rosa Alfari heeft mij alles verteld." "Hoe gelukkig, dat je naar den postwagen ging!
Toen riep Giannita plotseling uit den winkel: "Wilt ge mij niet meenemen naar Catania, donna Alfari?" Ze vroeg het half schertsend zonder een antwoord te verwachten. Maar Rosa Alfari werd ijverig. "God, kind, wil je met mij gaan?" zei zij. "Wil je het werkelijk?" Giannita kwam uit den winkel, rood van vreugde. "Of ik wil," zei zij, "ik ben in geen twaalf jaar in Catania geweest!"
Rosa Alfari moest haar laten gaan, en zij zocht den weg naar het paleis van justitie. Daar stond ze tusschen de straatjongens en leegloopers op de publieke tribune en zag cavaliere Palmeri zitten op de bank der aangeklaagden. Het was een voornaam heer met een puntbaard en witten knevel. Giannita herkende hem dadelijk.
De blik gleed door de geopende deur naar de groote manden met versche groenten en kleurige vruchten; verder op den achtergrond zag men de omtrekken van Giannita's mooi hoofd. Rosa Alfari bleef staan en begon met donna Oliva te spreken, alleen omdat haar winkel er zoo vriendelijk uitzag. Zuchten en klachten behoorden altijd tot het gevolg van Rosa Alfari.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek