Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 29 juni 2025
En hij vreesde mèt den huisman, dat de verlaten en hulpelooze toestand van Saardam, al was het maar door hunne tusschenkomst alleen, spoedig in Amsterdam bekend zou wezen. En daar lag de vijand op den uitkijk! Hij vervolgde zijn weg en had met zijn hond spoedig de woning van Jan Gerritsz bereikt.
En reeds drong menigeen op den Ambtman aan, om door daden klem aan zijn woorden te geven. "Ik stel u verantwoordelijk voor de gevolgen," kraaide Claes Gerritsz zijn schrille stem tot den hoogsten toon verheffende welken zij bereiken kon; "denkt om het artikel: al zoo wie een Schout, Schepen ofte anderen 's Graven Ambtman, door woorden, bedreigingen ofte daden zal beleedigd hebben...."
Waarschijnlijk zullen sommigen onzer lezers nog meer dan Claes Gerritsz verwonderd zijn geweest, twee Italianen te Haarlem en in het gevolg van den Hollandschen Graaf aan te treffen, en deswege eenige opheldering verlangen, welke wij ook gaarne te dezer plaatse geven, daar wij niet tot diegenen behooren, welke, in verhalen van een aard als dit, den lezer gedurende het gansche werk in een pijnlijke onzekerheid laten, ook omtrent die punten, welker verstand noodzakelijk is om den draad van het geheel niet ieder oogenblik te verliezen, en die alle opheldering, ook de meest noodige, tot de laatste bladzijde verschuiven.
"Ik beklaag u," zeide ik: "ook u, Sander Gerritsz! maar" vervolgde ik, laatstgemelde ter zijde trekkende: "wees voorzichtig; want ook uw eigen leven loopt gevaar: Heynsz en zijn dienaars bevinden zich hiernaast." Hij zag mij aan met een verwilderden blik, die mij nauwelijks deed gelooven, dat hij mij verstaan had. "Ik herhaal het," hernam ik: "vertoon u niet: blijf hier, tot ik u waarschuwe.
»Och kind, spot niet met mijn angst, want daar bestaat waarlijk wel reden voor," zei ze. »Als je nu vanmiddag maar niet naar Jan Gerritsz moest, maar de tocht daarheen maakt me bekommerd." »Wees gerust, moeder," zei Marten. »Ik zal zoo voorzichtig mogelijk zijn en den Dam vermijden. Ik weet zeker, dat de Hopman en zijn vaandrig daar hun intrek hebben genomen.
Maar Floris Geurtsz schudde bedenkelijk het hoofd, en zeide: »Mij kan het niet bijzonder verheugen, want ik vrees van deze onverantwoordelijke daad de ergste gevolgen, althans wanneer zij niet spoedig terugkeeren. Hoe haalt de man het zich in het hoofd? Laten we hopen, dat Jan Gerritsz gelijk heeft, en dat het vendel te Alkmaar niet toegelaten wordt."
"Hij heeft een goede les gehad," gaf de vrouw ten antwoord, "die hij zijn leven lang niet zal vergeten." "Nooit zoo oud als ik word," kermde Pieter. "Gij kunt er van verzekerd zijn, baas Gerritsz dat ik mijn buik vol heb van het klimmen over schuttingen." "Nu, dan zal ik het voor ditmaal maar als niet gedaan rekenen, Pieter," zeide de baas.
Blijkbaar was hij gedood in den strijd om haar tegen de onverlaten te beschermen... Marten knielde bij hen neder, en schreide jammerlijk, en ook Jan Gerritsz was bij dit vreeselijk schouwspel zijne tranen niet meester. Hij legde Marten de hand zacht op het hoofd, en zeide: »Arme, arme jongen." De jonge zwerver.
»O ja, wat de werkzaamheden betreft, zou ik wel kunnen..." sprak Marten peinzend, hoewel zijne oogen een wijle geflikkerd hadden van genoegen, toen hij de uitnoodiging vernam. Hij herinnerde zich nog als den dag van gisteren, hoe hij het vorige jaar ook met Heer Jan Gerritsz uit vogelvangen was geweest op Ruichoort, en hoeveel genoegen hij toen had gehad.
Ontsteld liet Marten de riemen rusten, en vlug stond ook hij op, om te kijken. Inderdaad, groote rookwolken stegen omhoog op verscheidene plaatsen tegelijk. Hij werd doodsbleek, en toen hij een oogenblik naar het gelaat van Jan Gerritsz keek, zag hij, dat ook deze geen kleur meer op zijn wangen had. »Dat is onheil!" mompelde Marten zacht. »De Spanjaarden zijn gekomen..."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek