Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 11 juni 2025
Ik weet het, ik heb er een paar jaren op eenen stoel genageld gezeten, en ik zou misschien daar eenen vroegen dood mij op den hals gehaald hebben, hadde mijn goede peter zaliger, God zegene hem, mij niet van daar weggenomen om mij naar de school te laten gaan.
Reeds storten lijk by lijken, En stervende, op elkaâr, die in hun bloed bezwijken; Hier, door een felle schicht genageld aan den grond; Daar, maehtloos uitgestroomd in 't vloeien van hun wond; Met knie of heup verlamd, en kruipende op de handen, Of worstlend met de dood, gehaakt in de ingewanden; En brakende in den gulp die keel en gorgel stikt, De long en 't purpren bloed, tot éénen klomp verdikt.
Vier vijfde gedeelten van den afstand legde hij af in gestrekten draf; toen bleef hij even stilstaan, om eens naar den pijnboom te kijken. Daar stond het Springende Hert als aan den grond genageld. Men kon natuurlijk evenmin zijn handen en armen als zijn gezicht onderscheiden; maar zooveel was duidelijk te zien, dat hij daar stond bewegingloos als een zoutpilaar.
Ik begreep dat de gelegenheid om een vertrouwelijk woord met hem te wisselen mij met opzet zou benomen worden, en in waarheid, wij hadden elkaar niets meer te zeggen; als ik het tegendeel meende en nog eenmaal zijn boekvertrek wilde binnengaan, waar ik toch wist alles in verwarring en hem niet meer alleen te vinden, bleef ik als aan den grond genageld staan; neen, het was zóó beter, hij kon niet blijven, hij kon zelfs geen afscheid nemen.
"O ja! dat weet ik nog van vroeger," sprak tante, wie eensklaps het bloed naar de wangen vloog; zij zag hare vijandin doordringend aan. "Ik ga een eind met uw mede, Nelly," riep Liesje, als uit een droom ontwakende, en volgde haar vriendin, terwijl Sanna, als aan den grond genageld, staan bleef. "Wat bedoelt gij toch?" vroeg zij, en zag tante met een blik aan, vol onverzoenlijken haat.
Voor zijn jaren buitengewoon statig en sterk, imponeerend door zijn heldere, schitterende oogen men vertelt van een boer, die als aan den grond genageld hem bleef aanstaren, toen hij door zijn park wandelde imponeerend de artsen door zijn niet verzwakkenden eetlust, was hij toch een ouwe man.
Madzy stond als aan den grond genageld, onzeker of zij gaan of blijven zoude: en vader Syard was in een donkeren hoek teruggetreden, nieuwsgierig om te zien, welke houding Arkel zoude aannemen, maar toch gereed om, zoodra hij zulks gevoeglijk doen kon, het vertrek te verlaten. Eindelijk gingen de dubbele zaaldeuren open en de Bisschop trad binnen; maar zonder eenig gevolg.
En Van Bergen roerloos en als aan den grond genageld stond hij daar. Hij kon niet spreken. Dat bleeke, dat uitgeteerde gelaat! Ja! ja! het waren de trekken van zijn dierbare, zijn zalige Clarisse; nu kon hij veilig de waarheid vertrouwen, en met een van aandoening schier angstverwekkende stem riep hij: "Mijn zoon, mijn kind, hier is uw vader!"
Wat duivel scheelt hem nu! riep Dries, die dat van verre aanzag. Maar op hetzelfde oogenblik bleef zijn paard insgelijks als aan den grond genageld staan. Kom, zeide Dries, kom, oude jongen, vooruit! en hij spoorde het aan. Het paard verhief zich op de achterpooten, draaide in een halven cirkel rond en bleef toen staan, sidderende en snuivende.
Zie je dan niet dat ik zijn moordenaar ben!? O God! daar vliegt mijn kind op me aan. Hou tegen, hou tegen! 't Steekt met een mes. O Eva, Jezus! God! O! weg, weg!" Eer de jongere Helmond zich van de ontzetting kon herstellen, die hem schier aan den grond heeft genageld, was de oudere broeder uit de kamer gevlucht en sloeg de deur met geweld achter zich toe.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek