United States or Saint Helena, Ascension, and Tristan da Cunha ? Vote for the TOP Country of the Week !
Mevrouw Witse had de dwaasheid gehad, zonder Gerrits weten, daar hij zelfs niet vermoedde dat zijn goede mama dergelijke prullen bewaard had, afschriften te verspreiden van een paar versjes, die Gerrit op zijn twaalfde jaar gemaakt had en die natuurlijk middelmatig waren, maar zooals verzen van kinderen meestal, in zulk een hoog ernstigen toon geschreven en zoo vol van dood en eeuwigheid, dat Klaartje, aan wie zij getoond waren, er in haar hart vreeselijk om gelachen had.
Het zou zoo eenvoudig geweest zijn, als Eleonore zelf de schrijfster was geweest. Maar toen hij het haar, zonder omwegen vroeg, hadden haar oogen zoo gelachen, dat hij zag, hoe haar lippen slechts met moeite de woorden weerhielden: "Nee, ijdele jongen!" Goed, goed, hij was nog jong, hij kon wel wachten. En overhaast te werk gaan bij zoo'n ernstige zaak als een huwelijk?....
»Dat zou ik ook denken,« zei juffrouw Mann, die natuurlijk hartelijk gelachen had om de grap van Mr. Bumble. »Jou mankeert niks, zou ik denken.« »Ik wou zoo graag....« stamelde het kind. »Hola!« viel juffrouw Mann in, »ga je nou toch zeggen, dat je wat noodig hebt? Jou klein misbaksel!«
Want in zijn jeugd alleen bestond geheel mijn misdaad. Indien hij wat ouder geweest was, zou de koning gelachen hebben, in plaats van zoo vertoornd te zijn zooals nu. Maar wie zou den koning het geheim hebben ontdekt? Tot dit laatste punt kwamen mijn gedachten altijd maar weer terug. Vervolgens begon ik er aan te denken.
Beiden bevonden zich in de tweede schoolkamer, die er al even doodsch en triest uitzag als de eerste, met geen enkele versiering aan den muur dan een groote landkaart en een stuk of vier andere kaarten, waarop met reusachtige letters stond gedrukt dat er in de schooluren nooit gebabbeld en gelachen mocht worden.
Toen hij vroeger als jonkman in een vreemd huwelijksleven zoovele kleingeestige zorgen, kibbelarijen en afgunstigheden aanschouwde, had hij bij zich zelf minachtend daarom gelachen; hij was overtuigd dat in zijn toekomstig huwelijksleven niets dergelijks kon plaats grijpen.
Drie dagen reeds liep hij rond met de zekerheid dat vader geen duit had nagelaten. Met Nieuwjaarsdag zegde Trees, dat ze niets gevonden had, ondanks heur lange zoeken en Sophie, zijn zuster, had schertsend gelachen toen hij naar geld vroeg. "Waar zou vader de centjes vandaan gehaald hebben! Had ze hem niet moeten onderhouden sedert moeders dood?" Toch was Geerten niet heelemaal overtuigd.
En dan was het ook een geheim tusschen ons beiden; niemand kon je uitlachen over je slechten smaak. BERNICK. Lona, hoe kan je toch denken...? LONA. Maar toen je terugkwam, toen je allerlei spotternijen hoorde, die als hagel op me neervielen, toen je hoorde hoe er gelachen werd over alles wat ze hier mijn dwaasheden noemden.... BERNICK. Maar je w
En om alles beter in hun maag te krijgen, goten zij gedurig van het koele bier en den fijnen wijn door hunne keel, zonder kloeken of slikken lijk door een stoofbuis. Het was een lawaai en rumoer, en er werd gelachen als er een wat te weinig at, en op voorhand victorie gekraaid en gezongen.
De oudere zusters zijn een beetje jaloersch geweest, want zij wachten met ongeduld, dat voor haar de tijd van trouwen komt; maar 't zijn goede kinderen, en ze hebben vriendelijk tegen mij gelachen, nauwkeurig lettend op mijn manieren, om te zien hoe een minnaar doet. Ik ben in het bezit van drie schuiten, en ik vaar van Goes en de andere plaatsen van de eilanden naar Rotterdam.
Woord Van De Dag