Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 10 juni 2025
In sombere gemoedsstemming, met de dolzinnigste gedachten in het hoofd, vertrok ik tot het ergste besloten. Ik sloeg den weg in naar het tooneel van den strijd en reed voort zonder eenige voorzorg te nemen. Ik zocht mijn vijand op, en ik mocht hem vinden. Met mijne sabel in de vuist gekneld, reed ik voort.
Maar Kamiel, reuzensterk, hield hem hoe langer hoe steviger gekneld en hijgde, bedarend-kalm: "Nie nie, boas, ge'n meug niet, 't zoe ou spijten! 't zoe ou spijten! Ge moet wachten,... wachten ... tot da ou keleire veurbij es!" Eerst toen Smul wat tot bedaren was gekomen en ophield met schelden en vloeken liet hij hem los.
Het was Sigurd, het kind der Volsungs, de beste der besten was 't, Hij reed van het Noord en de bergen, en werd mijn zomergast, Mijn vriend, mijn bezworen broeder, hij reed door het wuivend vuur, En won mij der Glorie Vorstinne, en schonk mijn verlangst mij dat uur, Hij was de roem der wereld, de hoop van die werden gekneld, De steun der simple lieden, de hamer der sterken, de held; Ja, vaak in de toekomst vertelt men 't verhaal van wat hij deed, En ik, ook ik, zal 't vertellen, als komt den Niblungen Leed; Want ik zat 's nachts in mijn rusting, en toen 't licht was ver over 't land, Versloeg ik Sigurd, mijn broeder, en keek naar het werk mijner hand.
Vreeselijk stond hij op de kaar, met de eene hand om den ketting gekneld, terwijl hij met de andere den sabel zwaaide. De verweerders, waaronder sommige Roomschen waren, ontzagen zoowel zijn kleed als zijn reuzenarm, en weken. Nu op den steiger gekomen, wierp hij zich met leeuwenwoede tusschen de Duitschers en sabelde er twee ter neder.
Rozeke hield van emotie beide handen om de leuning van haar stoel gekneld. Als in een hemelsche verschijning zag zij alleen nog maar haar schoone, lieve jonkvrouw met neergeslagen oogen onder den langen witten sluier naderen.
En hij blies, hij blies, de lippen gekneld om het enge mondstuk, de wangen vol wind als twee elastiek appelronde blaasbollen, onophoudelijk, terwijl hem de oogen benauwd puilden als van een gemarteld man.
Het tikken van de klok op den schoorsteenmantel scheen den tijd te verdeelen in afzonderlijke atomen van foltering, ieder te zwaar om geleden te worden. Hij gevoelde als werd een ijzeren ring langzaam nauw gekneld om zijn voorhoofd, als was de schande, die hem bedreigde, reeds over hem gekomen. De hand op zijn schouder drukte als lood. Het was ondragelijk. Ze scheen hem te verpletteren.
Hier zag men de oudjes met moeite kuieren, gebogen steunend op hun stokjes, of roerloos zittende in een lange rij op een bank in de zon langs een muur, de stokjes, waarop hunne handen leunden, dan gekneld tusschen hun knieën; daar waren 't de weeskinderen, die kakelend onder elkander op een pleintje speelden of hun les op zegden; nog verder was het de bedrijvigheid der boerderij, het op-en-afrijden van karren en wagens, 't gekadanseerd geluid van dorschvlegels in de schuur, 't eentonig zoemen van een wannemolen.
En juist hierdoor maakte Stubener een tweede fout. Hij hield het voor een slimheid die oude Pat hem geleerd had, trachtte met een korte armstoot aan te vallen, voelde zijn arm bliksemsnel vast gekneld en kreeg een pijnlijken klap om beide ooren. "'t Instinct voor een stoot," murmelde de oude man. "'t Is hem niet bijgebracht, dat verzeker ik je. Hij is 'n genie.
Rozeke, de handen krampachtig van angst in elkaar gekneld, zag haar over den boomgaard stappen, het achterhekje openen, onopgemerkt in 't veld verdwijnen. Zij verademde diep en kwam weer in huis. Aarzelend ging zij naar de binnendeur en klopte zachtjes. "Ja," klonk stil een stem achter de deur.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek