Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 2 juni 2025
Ben je alleen? bitste de vermaanstem. Ja Groo'va. Het tocht hier. Dit kurk-droge en als versteend-ordelijke aan-kleinigheden-denken, op dit oogenblik, karakteriseert weer den grootvader uitstekend! Oom sloot de woningdeur, Geertje de ramen. Ook de tusschendeur ging zij sluiten. Gaat u niet zitten? vroeg ze zacht en schraapte naar meer geluid.
Frans zal gaan, maar ik blijf te huis; je kunt me noodig hebben." "Ga gerust Geertje," hernam de knaap: "ik heb je heusch niet noodig. Waarlijk, gaat beiden. 't Is immers goed naar de kerk te gaan?" "Ja, mijn goede Willem," hernam Geertje: "doch wij kunnen van déze kamer óók de kerk maken, indien ik je een gebed, een kapittel uit den Bijbel, en een der mooiste gezangen voorlees."
Moeder! nú moest je het weten, om u mijn vermoeden te kunnen openbaren, dat misschien zij.... dat geld....! Wat dunkt u.... zou het mogelijk zijn....?" Vrouw Geertje had het gehoord, en ze laakte het niet dat Frans nog een andere nevens haar lief had; alleen die liefde wekte haar bekommering. Frans die geen cent bezat, en zelfs geen werk kon bekomen, beminde de dochter van den ouden Schorel!
Daarna zeide zij, terwijl zij haar hand uit die van moeder losmaakte en aan haar vader reikte: »Dank u, vader, dat u me vergeven hebt.« Jaap greep haar hand en zeide: »Maar kind, ik heb je altijd vergeven.« Geertje schudde 't hoofd: »neen vader, nog nooit zooals nu.« Zij deed haar oogen dicht. Alles vermoeide haar zoo. Toen, een oogenblik daarna: »vader, ik ben niet bang om te sterven.«
Frans zat er bij om de gegeven bevelen van den geneesheer getrouw te volbrengen, en Geertje sloeg den vaal rooden doek weder om, want ze had door al het gebeurde haar belofte niet vergeten, om voor de belangen der beangste Mathilde en den belasterden zoon alles te doen wat haar zou mogelijk zijn.
Over het verledene repte zij geen woord; over het verledene in zooverre het aan zijn zondige leefwijze kon herinneren; maar wel sprak Geertje haar voedsterzoon over dat ver verleden, toen hij als kind vroolijk en blij het leven te gemoet huppelde; en o, het was hem zoo goed die tijden te herdenken, en in den geest nogmaals die onschuldige kinderjaren te doorleven.
Nu schrijft hij een kort adres, en ruim een kwartier later ligt Willem als straks op zijn legerstede, doch weet zelf niet hoe het hem gelukte haar in dien ellendigen toestand weder te bereiken. Halfelf bromt de torenklok. Met een zenuwachtigen schok grijpt Van Male de tafelschel, die vrouw Geertje op het nachttafeltje bezijden het bed plaatste, en schelt krachtig, één twee drie malen.
Mevrouw had het waarlijk druk met haar kroost, daar Geertje, voordat nog iemand gediend was, uitriep: "Mama! ik heb nog geen cotelettes," en dus moest gerustgesteld worden, en Pietje spoedig daarna opmerkte, dat Aernout veel grooter stuk vleesch had dan hij, en waarschijnlijk niet zou gezwegen hebben, indien niet Mama een stukje van haar eigen bord ten behoeve van Pietje had afgestaan.
En ja wat ook verdonkerd of verbrast werd: Van Males nalatenschap, uit de handen zijner bloedverwanten gered, mocht, althans voor haar, de arme, een schitterende erfenis genoemd worden. De Wet stelde die in hare handen, en de wet der Natuur de liefde voor haren Frans deed Geertje eindelijk besluiten die dankbaar te aanvaarden.
Geertje zag de lange, smalle lippen pijnlijk vast opeengeklemd en onder zijn doorborenden strafblik sloeg zij de oogen neer, de lach kroop weg van haar gezicht en zij bedacht dat ze, op haar rouwjapon, tegen de stoffigheid van het huiswerk, een bonte schort met gaten had aangedaan, die er nog hing van Maandag's zuster.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek