Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 4 juni 2025
En in stee van te zeggen in Vlaamsche sprake: "Ik ben Ulieden spiegel", zei hij kortweg: "Ik ben Ulen spiegel", gelijk thans nog gezegd wordt in Oost- en West-Vlaanderen. En zóó kwam hij aan zijn bijnaam Uilenspiegel. Grooter geworden slenterde hij geerne langs kermissen en jaarmarkten.
Gij moet altijd zien waar gij zijt, sprak zij, hier en ook elders. Hebben de muren dan ooren? vroeg Uilenspiegel. Zij hebben alleen de mijne, sprak zij. Met een kus zal ik ze geerne sluiten. Gekke vriend, luister toch als ik spreek. Waarom? wat hebt gij te zeggen? Luister, sprak zij met ongeduld. Daar is mijne moeder.... Zwijg, zwijg vooral in heur bijzijn.... De oude Sapermillemente kwam binnen.
Alles daanste om mij hen, de vuurwagen, de dragonder, de Trakheener hengsten, de klowwens, de flodder-madams, Roelf en zien vrouw, 't zieke wiggien in de wiege dat lachte, daor beneden die eenvoldige brave lue met de vief kinders en Jaaije met Geert an de haand, die um de hoek van de schure keken of ik der ook ankwam... Langzaom an verdwenen van die gedaonten oet mien gedachten, maor 't is aordig, daor 't harte an hung, die bleven en ik hueld ze ook zoo geerne bij mij.
Een schoonen, goed getakten esch, die met zijn frischgroene bladeren in de zonne prijkt, zie ik geerne, hernam Uilenspiegel; maar ik koester een doodelijken haat tegen die leelijke stokken, die nog nat zijn, zonder twijgen of bladeren, die hard en woest zijn van uitzicht, Zijt gij gereed? vroeg de provoost. Gereed, herhaalde Uilenspiegel, gereed tot wat? Om geslagen te worden?
Gedurig zocht hij in zijnen geest hoe hij Elisabeth, de groote koningin, zou kunnen overwinnen om Maria Stuart terug op den troon van Engeland te plaatsen. Met dat doel had hij eenen brief geschreven aan den Paus, dewelke diep in schulden stak; de Paus had geantwoord dat hij, voor die onderneming, geerne de heilige vaten der tempels en de schatten van het Vatikaan zou verkocht hebben.
Ze zijn allebei braaf en ze hebben een schoon herte. Ze zien mij ook geerne. Romaan is braaf. En Madeleen is braaf. Maar wat willen ze nu koppig zijn, tegen den wil van Ons-lieven-heerken? Wat willen ze nu zondig zijn? En ze verdienen geen straffe. Wat willen ze de straffe met geweld zich aantrekken? Ik weet niet ... waarachtig.... Ons-Heere is zoo goed! Heeft hij ooit iemands ongeluk gemaakt?
Naderhand keken ze op naar mekaar en, in een opgaan van teugellooze passie, vielen hunne lijven tegaar. Ze fluisterden vervoerd hunne heete woorden van liefde en hun verlangen brandde hun borste vaneen, in dolle jacht hun bloed opzweepend. Ziet ge mij geerne? Eeuwig ... eeuwig....
Maar dat de dag alreeds dreigend opduiken zou, haast tastbaar, was een gedachte waaraan ze zich geerne hadde langzaam gewend. De leelijke wezenlijkheid moest voorbereid worden en ginder achterwaarts zou dan de schrikkelijke massa wegschemeren, die er voortdurend aan 't spoken was. Ze stamelde: Ik schrik niet.... Ik zou willen denken, een beetje.
En droomerig, had zij hem zijn deel van 't festijn willen wegzetten. Als hij honger heeft, sprak Klaas, is het zijne schuld; dat hij terugkome en hij zal eten als wij. Klaas hield duiven; ook hoorde hij geerne, rondom zich, distelvinken, leeuwerikken, musschen en andere vogelen zingen en piepen, en schoot hij geerne muizenvalken en speurgalen, die de kleine vogelen verslinden.
En de trompet, en dat volk dat zoo loopt? Ons Heer moet zijn getal hebben. Waar brandt het dan toch? vroeg zij. In mijn hert, antwoordde Uilenspiegel. En hij vloog naar heuren mond. Gij bijt mij, sprak zij. Ik eet geerne kersen, zegde hij. Droef glimlachend keek zij hem aan. En schreiend sprak zij tot hem: Zet geen voet meer hier in huis.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek