Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 29 juli 2025
Om te beginnen weten wij uit eene verklaring van Jeanne zelf, dat hare stemmen haar reeds in Domrémy hadden aangemoedigd met de woorden: »Ga en wees onverschrokken; wanneer gij bij den Koning zult zijn, zal hij een teeken krijgen om hem te overreden in u te gelooven, en u te ontvangen.«
Selim behoeft daar niets van te weten, ging Salhana voort, en we moeten 't hem ook maar niet vertellen als de daad volbragt zal zijn. Hijzelf zal 't wel vermoeden, maar zich houden of hij 't niet begreep, en er ons niet slechter om aanzien. Morgen ga ik naar 't leger om alles met Gorakh af te spreken, die mij de teekenen heeft doen meedeelen, waaraan ik hem in zijne verkleeding kan herkennen.
Hij schaamde zich, dat ze het tegen hem durfden zeggen, draaide zich om en snauwde: "ga jelui maar alleen hoor." "Toe nou, flauwerd," riep Krijn hem nog na, maar hij liep nog wat harder en verdween weer in de keuken. "Mispunt! lafferd!" hij hoorde het haast niet door den wind en trok de deur met een smak dicht. "Wat een slag," zei grootmoe, "was je aan de buitendeur."
Ik keer mij om en ga naar de deur toe. Even van op den drempel al die omgevende zachte heerlijkheid nog genoten en dan naar de schuur, waar ik weldra, door het halfduister, rechthoekig gat eener openstaande deur, vagelijk Zienekens bekoorlijke gestalte ontwaar. Zij hoort mij naderen, kijkt om, komt even half buiten, wenkt mij, met een geheimzinnig, vlug gebaar, bij zich.
"Ja, hij is niet als iedereen " zeide zij en bemerkte niet, dat zij haar gedachten hardop dacht. De geneesheer keek haar aan en glimlachte. "Ja, dat is ook juist wat ik bedoel," zeide hij. Toen keek hij vluchtig naar de klok. "Wilt u, dat ik met u mee naar haar toe ga?" vroeg hij. "Neen, dank u, ik wil liefst alleen gaan."
Ga naar haar om te vragen of zij mij verlof wil geven dat ik voorbij haar naar de kerk mag gaan. Geeft zij haar toestemming, dan zal ik aan het beeld gelooven en hem bidden om redding." "Nu?" vroeg donna Micaela. "Ik ben bij de oude Catherina geweest en zij heeft haar toestemming gegeven. Hij mag in de kerk gaan, zonder dat ik hem dood," zei zij. Passafiore wringt zijn handen in wanhoop.
Toen werd de man zoo angstig en verlegen, en hij riep zoo bang, zoo bang: Mannetje, mannetje Timpetee, Botje, botje in de zee, Mijne vrouw, mijn Ilsebil, Wil niet, zooals ik wel wil!" "Nu, wat wil ze dan?" vroeg de bot. "Ach, bot," zei de man, "mijne vrouw wil keizerin worden." "Ga maar heen," zei de bot, "ze is 't al."
"Ga zoolang in de wachtkamer van het station, vrouwtje." Dat zou ze dan maar doen. Daar waren niet zooveel vreemde menschen, die d'r stonden an te gapen en d'r toch niet helpen konden. Op een der banken ging ze zitten, denkend, tobbend, al maar klapperend met de beenige onderkaak, al maar pluizend met de dunne lippen.
Zonder verder aarzelen leidde hij het dier naar een steen, om weer op te kunnen stijgen. "Ga je gang maar," zei hij. "Ik zal je niet alleen laten, nu je me meê wilt hebben. Niemand zal van den proost in Delsbo kunnen zeggen, dat hij weigerde iemand te volgen, die in nood was." Van nu af liet hij het paard gaan, waarheen het wilde, en dacht er alleen aan, hoe hij in het zadel zou blijven zitten.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek