Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 29 juni 2025
"Drink eens, Anna," noodde Willem. "Het zal je geen kwaad doen." Weer verviel ze in gedachten. Die keer toen ze hem gezien had over het hek van den boomgaard, waar hij dien appel voor haar geplukt had "omdat jij het bent"..... Dan was Hary van den meester hen er komen storen. Zou Hary Gerards niet hier zijn, dacht ze op eens en begon rond te zien. "Waar zoek je naar?" vroeg Willem.
Drie jaren later werden de beide eersten op de markt te Brussel onthoofd; de bruidegom zelf, Montigny, eindigde zijn leven onder beulshanden in den kerker te Simancas; de prins van Oranje viel door het moordend lood van Balthazar Gerards.
Jansen hoorde hem aan met klimmende verbazing. "Het is niet mogelijk niet van God te houden, ging Gerards voort, wanneer het leven een voortdurende zegening is. Het is het eenvoudige leven van den landman, dat het leven is waarin de kunstenaars de schoonheid vinden uitgedrukt. Het moderne leven baart onrust en verlangen. Den schoonen vrede vinden de menschen eerst op het land.
"Hoe schoon zij is, dacht hij: zij is zoo zacht en stil, zoo bescheiden; zoo schoon in haar droom...." Steeds is de hei weemoedig; doch dien dag kwam zij hem smartelijk voor. Zag Hary Gerards er zijne stemming als in een spiegel? Hij kende hare smart werkelijk. "Zij gevoelt haar vonnis, dacht hij. Zij weet haar doem ten ondergang. Doch heeft niemand dan gezien hoe prachtig dit panorama was?
Net stond zij klaar om uit te gaan met haar jongste dochtertje. Zij zag even om den deurpost: "Kijk, Hary van den meester." "Meester Gerards?" kwetterde Anneke en trippelde mee de deur uit. "Stil kind," zei vrouw Jansen, "niet zoo luid." Zij wachtte den jongen man om hem te groeten. Hij was wel weer op vakantie thuis! Gerards studeerde te Echt, aan de normaalschool.
Naar de heuvelende glooiïng heen vluchtten de korenvelden voor hunne onverzadigbare vraatzucht. "Melaatschheid van mijn schoon, dierbaar Limburg: ik zie en tel uw wonden, dacht Hary Gerards. Het is de dood van het veld. Het is de zegevierende intocht van den nieuwen tijd over het oude land, met de vliegende vaandels zijner rookpluimen en de krijschende signalen der stoomfluiten.
Maar zij wilde geen antwoord meer geven, al wist ze dat alles tusschen hen gedaan zou wezen na dit oogenblik. Doch wát was er geweest, méér dan een droom of de herinnering van een droom, in duigen gestort voor den adem der werkelijkheid? "Heb je Hary Gerards wat beloofd?" "Heb jij daar mee te maken?" "Het zal jou ongeluk zijn en het zijne." Zij zag hem verachtelijk in 't gezicht.
"Dáár", en vader Jansen stond op: "Hary Gerards!" De ontmoeting was hartelijk. Jansen zag den aanstaanden meester reeds in den studeerenden jongeling. "En wat nieuws?" vroeg deze glimlachend. "Dat ze op de hei, bij jullie daar, boren!" zei Jansen. "Ja," antwoordde Hary dof, "wat een zegen voor ons dorp!".... "Daar krijgen ze nog wat van. Wacht maar eens!" De pijp van vader Jansen dampte geweldig.
Lize riep haar zusje buiten onder 't open raam. "Hoor 's," zei ze. "Hary Gerards! Die zit vandaag op zijn praatstoel; God nog 's toe. Hij spreekt als een boek."
Het stalen heft was al voldoende geweest in zijn toegeknepen vingers; hij hadde anders het lemmet niet geschuwd. En hij ging het boschje in, zonder om te zien. Den volgenden dag kwam er bij Jansen iemand in de herberg die vertelde, dat Hary Gerards dood geslagen was in de Brunssumer heide. Vader Jansen vloog op, of iets hem gestoken had. "Wat zeg je?" riep hij in ontzetting. "Dat verhoede God!"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek