Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 9 juni 2025
Eindelijk meende Fulco op te merken, dat het geluid van de vervolgers zwakker werd, en nu waagde hij het, een oogenblik om te zien. Hij bedroog zich niet: er lag reeds een vrij groote afstand tusschen hen. "We winnen, Heer!" zeide hij. "'k Geloof het ook, Fulco, maar we hebben toch weinig kans om te ontkomen. Zij zullen de vervolging niet opgeven, en we zijn op een eiland. Voort, schimmel, voort!"
"Je ziet er bleek genoeg voor uit." .... "Neen, meer slaag dan mij lief is, wilde ik zeggen." "Daar geef je misschien wel reden toe?" hernam Fulco plagend, daar de uitdrukking van 's mans gelaat hem in 't geheel niet beviel. "Toch niet, toch niet! Doch laat ik de paarden maar op stal zetten. Ik heb geen lust, om .... "
"Vooruit, beestjes!" riep Fulco, terwijl ook hem tranen van blijdschap en dankbaarheid langs de wangen vloeiden. "Vooruit, naar het slot te Heukelom!" Geroerd vouwde Gijsbrecht de handen en dankbaar sloeg hij de oogen ten hemel. Toen greep hij Fulco's hand, en zeide: "Goede, trouwe Fulco, hoe zal ik u ooit genoeg kunnen danken! O, Fulco, Fulco, wat ben ik gelukkig!"
Indien ik mij bij de dienaars van Heer Aloud wat aangenaam weet te maken, zullen zij mij, dunkt me, geen nachtverblijf weigeren, en in dien nacht zou ik dan mijn slag moeten slaan." "'t Is een uitnemend plan, Fulco, maar hoogst gevaarlijk," riep Heer Otto opgetogen uit. "Ik bewonder je scherpzinnigheid. Je hebt gelijk, zóó zou het kunnen gelukken."
Met eene stem, die beefde van ontroering, sprak hij: "Jonker Jan van Asperen, moedige verdediger van dezen fel bestookten burcht, en gij Fulco, die mij onder de grootste gevaren getrouw zijt gebleven en mij uit de handen mijner vijanden hebt verlost, goud is niet in staat, om u den dank te bewijzen, dien mijne gemalinne en ik voor u in het hart dragen, doch ontvangt als loon voor zooveel trouw en moed de hoogste belooning, die ik u kan schenken.
Bevend van angst, dat hij Gijsbrecht zou ontdekken, hield Fulco de hand aan zijn zwaard, met het stellige voornemen, den man voor eeuwig het zwijgen op te leggen, zoo hij gerucht maakte. Gelukkig was zulk een krachtige maatregel niet noodig. De wachter bemerkte niets van het bedrog. Het waren immers dezelfde menschen, die hij eenige uren geleden had binnengelaten?
't Is goed, om .... " "Och kom, Jonker," viel Jonkvrouw Bertha hem in de rede, "wees toch niet zoo kinderachtig en bang. Ik begin bijna te gelooven, dat er nog heel wat veranderen moet, eer je den ridderslag waardig zijt. 't Was een mooi lied, Fulco, en ik dank u er wel voor. 't Was werkelijk zeer mooi!" Fulco's oogen tintelden van genoegen.
Ik wilde alleen even luisteren, of je pijn over was of niet, met het plan, om je kies, zoo dat noodig was, nog eens goed in te wrijven. Ik meende, dat ik je hoorde kreunen." "Zoo?" zeide Coenraad wantrouwend. "Maar wat moest je dan met je hand aan mijn hoofdkussen doen?" "Dat is mijn geheim, Coenraad," zeide Fulco op eenigszins geheimzinnigen toon.
Morgen ga ik naar Utrecht, om mij alles aan te schaffen, wat ik noodig heb, en eer we eene week verder zijn, is Heer Gijsbrecht hier, of .... " "Nu, of...?" "Of ik deel zijne gevangenschap." "Laten we hopen, dat het zoover niet komen zal," sprak de edelvrouw; "o, Fulco, wat zou het gelukkig zijn, als gij uw Heer kondt verlossen."
Mooi, hier zit ik goed. Laat nu maar komen, wat wil; ik voel me hier of ik thuis was." Fulco bleef geduldig wachten, wel een uur lang. Eerst was hij vrij rustig en bedaard, want hij begreep zeer goed, dat Peer zoo spoedig niet terug kon komen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek