United States or Georgia ? Vote for the TOP Country of the Week !
"Joa hij, moeder." "Hoe loat es 't?" "Koart noar den ien; sloap moar gerust." "Zilt-e de deure goed op slot doen?" "Joa ik, moeder, ge meug gerust zijn." "Ge moet zeker om de Van Doalens goan?" "Joa ik, moeder." Hij hoorde een zucht en een gekraak van 't bed, waarin ze zich scheen om te keeren.
In korten, vluggen draai kwam het door 't hek gereden en zij sprong met het Geluw Meuleken op zij en riep met heesche, schorre angststem: "Es hij doar?" "Joa hij, bezinne", antwoordde Vaprijsken van onder de kap. "Alfons!... hoe es 't mee ou?" riep zij nog, met het Geluw Meuleken naast het rijtuig meehollend.
"'t Es al. Es 't meschien nie genoeg?" "'t Es genoeg," zei hij, kalm het stuk aanvaardend. En hij ging er mee weg. Verbaasd keek Rozeke hem na. Wat wist hij zich goed leuk en kalm te houden onder de prettige verrassing! Zeker vertrouwde hij 't nog niet.
Hier es 'n vijffrankstuk da 'k al weken lank in mijn bezit hè zonder da 'k het kwijt kan geroaken. 't Es goed en zuiver zelver, moar 't es van 'n vremd land woarvan dat de stikken hier nie geldig 'n zijn. Niemand 'n wil het aanveirden. Ge meug het hèn. Doet er mee wat ge wilt en neemt er veuren da ge krijgen keunt." En hij gaf het stuk aan Theofielke.
Coben en Standje kwamen binnen, hoorden de slechte mare, beaamden ook dat er niets aan te doen was en dat Leontientje daar 't verder verloop maar moest afwachten. "'t Es scheun weere," zei Standje verleidend, "en 't es veur ou al nieuwe da g' hier heurt en ziet. We zillen ons beste doen om ou hier ienige doagen t' amezeeren."
«Je mot es met me meegaan," zei de tuinbaas van het landgoed B. Hij sprak zoo tot zijn gast, een jonkman die er uitzag als een stadsmensch met vakantie buiten. «Waar naar toe?" vroeg die. «Nou, ga maar meê," was het geheimzinnige antwoord. 't Was een stoere man, die tuinbaas, van wel zes voet.
Tot hij plotseling, schoklachend, het blad geheel ontvouwde en hun liet zien wat onderaan stond: Willem I, Koning van Pruisen. Watte! Peetje Pruis! Es dat 't portret van Peetje Pruis? gilden de vrienden. O, moar, menier Fruytier, 't gelijkt op ou lijk twie dreupels woater! Scheirt ouën board op ouë kinne wig en iederien zal mienen dat ge Peetje Pruis zijt!"
We gingen toen maar een klein eindje buiten Ispahan, naar een plaats op een paar uur rijdens afstands, Pulivagoon geheeten. Het was een heel aardig dorpje, en een mooi huis van den Zil es Sultan werd ons voor een maand afgestaan.
Wat ès er mee?" gilden de menschen, trillend van ondeugende nieuwsgierigheid, hem de woest-hikkende woorden als het ware uit den mond halend. Die Stier! Die Stier! Die Stier!..." herhaalde hij steeds razender.
De dentiste ging voorbij, mistroostig met een ongelukkig gebaar haalde hij de schouders op. «Que es?" vroeg de schilder aan zijn buurman. «Ma femme s'est fâchée parce que Carmen ne veut danser." «Elle aime
Woord Van De Dag